Rabocy
| |||||
gmejna: | Kubšicy | ||||
zagmejnowanje: | 1950 (do Jenkec) | ||||
wobydlerstwo: | 78 (31. decembra 2021)[1] | ||||
přestrjeń: | 0,78 km² | ||||
wysokosć: | 217 metrow n.m.hł. | ||||
51.16111111111114.473611111111217
| |||||
póstowe čisło: | 02627 | ||||
předwólba: | 03591 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Rabocy (Q160708)
|
Rabocy (němsce Rabitz) su wjeska z 78 wobydlerjemi[2] we wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin, kotraž słuša wot lěta 1994 ke Kubšiskej gmejnje. Do toho běchu hač do lěta 1950 samostatna gmejna z wjesnymaj dźělomaj Torońca a Zrěšin a po tym přez 44 lět wjesny dźěl Jenkec.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjeska leži w hórkatych Hornjołužiskich honach juhowuchodnje Budyšina we wysokosći 210 m nad mórskej hładźinu. Susodne wjeski su Wuricy (město Budyšin) na sewjeru, Jenkecy na sewjerowuchodźe, Torońca na juhu a kubło Jaseńca na juhozapadźe. Rabocy leža při pućowanskej šćežce „Łužiski had“ a při železniskej čarje Drježdźany–Zhorjelc, nimaja pak žane swójske dwórnišćo.
Ležownostne mjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: W Cyrkelach, Jězory, Pola tyranskeho puća, Pola chójničkow, Pola Torońc, Pola Zrěšina, Pola Jeńkec.[3]
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Grabewitz pochadźa z lěta 1419. Spočatny g so w němčinje hakle we 18. lětstotku zhubi, w serbskej rěči hižo zašo. Ležownostne knjejstwo wukonješe w lěće 1777 Budyska rada. Cyrkwinsce słušeja Rabocy ze starodawna do Michałskeje wosady.[4]
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 50 wobydlerjow, mjez nimi 46 Serbow.[5]
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
- ↑ staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 15 (digitalizat).
- ↑ Rabocy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 59. → wšě wjeski