K wobsahej skočić

Hłušina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Hłušina
Glossen
Hłušina na karće Hornjeje Łužicy
Hłušina na karće Hornjeje Łužicy
DEC
město: Lubij
zagmejnowanje: 1974 (do Łuwoćic)
wobydlerstwo: 130 (31. decembra 2023)[1]
wysokosć: 218 metrow n.m.hł.
51.15611111111114.693333333333218
póstowe čisło: 02708
předwólba: 03585
Hłušinjanski hród w 19. lětstotku
Hłušinjanski hród w 19. lětstotku

Hłušinjanski hród w 19. lětstotku

Hłušina[2] (němsce Glossen) je hornjołužiska wjeska, kotraž słuša wot lěta 2003 k Lubijej. Leži we wuchodnym dźělu Hornjołužiskich honow sydom kilometrow sewjernje Lubijskeho stareho města a 218 m nad mórskej hładźinu na prawym boku Lubaty.

Prěnje naspomnjenje jako Glussina pochadźa z lěta 1241.[3] Wjes bě wot 15. hač do 19. lětstotka we wobsydstwje tamnišeho ryćerkubła.

Wot lěta 1895 měješe Hłušina zastanišćo při železniskej čarje Lubij–Wóspork, kotraž so 1903 hač do Barta a 1906 hač do Radworja podlěši, hdźež bě z čaru Budyšin–Wojerecy zwjazana. W lěće 1972 bu wosobowy wobchad zastajeny a 1973 so čara mjez Lubijom a Bartom zawrě.

Po statistice Arnošta Muki měješe Hłušina w lěće 1884 240 wobydlerjow, mjez nimi 219 Němcow a 21 Serbow (8 %), kiž rěčachu Lubijsku narěč.[4] Dźensa so we wjesce hižo njeserbuje. Ewangelscy Hłušinjenjo přisłušeja wot 16. lětstotka Ketličanskej wosadźe.

  1. staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
  2. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.
  3. Hłušina w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 104. → wšě wjeski
 Commons: Hłušina – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije