Njeznarowy
| |||||
| město: | Lubij | ||||
| zagmejnowanje: | 1994 | ||||
| wysokosć: | 314 metrow n.m.hł. | ||||
51.12361111111114.625314
| |||||
| póstowe čisło: | 02708 | ||||
| předwólba: | 03585 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Něhdyši hosćenc „Buenos Aires“ | |||||
wikidata: Njeznarowy (Q160417)
| |||||
Njeznarowy (němsce Eiserode)[1] su hornjołužiska wjes na zapadźe sakskeho wokrjesa Zhorjelc a słušeja wot lěta 1994[2] k městu Lubij.
Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Leža we wuchodnym dźělu Hornjołužiskich honow a sewjerozapadnje Lubijskeho stareho města we wysokosći 314 metrow pod Popicu (333 m) při zwjazkowej dróze 6 do Budyšina. Susodne wjeski su Njechań na juhowuchodźe, Dažin na juhu a Stwěšin na zapadźe.
Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Pěstowy, Hajk, Pjeńčina, Pod łužkom, Zahonc, Nad kulowej hórku, W łukach, Smordoły, Mordoły, Dźědowki, Na Sćěnach, Smjetana, Šołćic srač, Zamskecy, Za młynskec, Łužk, Pola brězynow, Pod Njeraškom, Lipiny, Kut, Wuštot, Jězory.[3]
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Prěnje historiske naspomnjenje jako Ysenrode[2] je z lěta 1354. Po statistice Arnošta Muki mějachu Njeznarowy w lěće 1884 166 wobydlerjow, mjez nimi 141 Serbow (85 %) a 25 Němcow.[4] Dźensa so we wjesce hižo njeserbuje. Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Ketličanskej wosadźe.
Při krajnej dróze nadeńdźe so něhdyši hosćenc „Buenos Aires“, kotryž dósta swoje mjeno wot korčmarja Jana Mikanje z Budyšinka. Wón bě spočatk 1860tych lět w Argentinskej jako wowčer dźěłał a po swojim nawróćenju do Łužicy hosćenc kupił.[5]
Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Korla Awgust Mosak-Kłosopólski (1820–1898); rěčnik, justiciny radźićel, zapósłanc němskeho kejžorskeho sejma, doprědkar serbskeho narodneho wozrodźenja
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch. LND, Budyšin 2008, str. 60.
- ↑ 2,0 2,1 Njeznarowy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 7 (digitalizat).
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 103. → wšě wjeski
- ↑ Marko Grojlich: Mjez Křičom a Lubatu. LND, Budyšin 2015, str. 144
Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Njeznarowy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Bělecy (Bellwitz) | Dažin (Großdehsa) | Dołhaćicy (Dolgowitz) | Habrachćicy (Ebersdorf) | Hłušina (Glossen) | Chrapow (Krappe) | Karlowa Studnja (Karlsbrunn) | Ketlicy (Kittlitz) | Korecy (Georgewitz) | Łuwoćicy (Lautitz) | Luchow (Laucha) | Małe Radměrcy (Kleinradmeritz) | Mučnica (Mauschwitz) | Njechań (Nechen) | Njeznarowy (Eiserode) | Róžany (Rosenhain) | Serbske Kundraćicy (Wendisch-Cunnersdorf) | Serbske Pawlecy (Wendisch-Paulsdorf | Stara Chójnica (Altcunnewitz) | Stwěšin (Peschen) | Walowy (Wohla) | Wolešnica (Oelsa) | Wopaleń (Oppeln) | Wujer (Unwürde)