Přiwćicy
| |||||
| gmejna: | Malešecy | ||||
| zagmejnowanje: | 1936 (do Budyšinka) | ||||
| wobydlerstwo: | 222 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 4 km² | ||||
| wysokosć: | 152 metrow n.m.hł. | ||||
51.2214.545277777778152
| |||||
| póstowe čisło: | 02694 | ||||
| předwólba: | 035932 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Powětrowy wobraz Přiwćic (2017) | |||||
wikidata: Přiwćicy (Q160462)
| |||||
Přiwćicy (němsce Preititz) su wjes při Albrechtowce w hornjołužiskim wokrjesu Budyšin. Słušeja wot lěta 1994 k Malešecam.
Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wjes leži we wotewrjenej krajinje w Hornjołužiskich honach. Albrechtowce přiběži tule z juha Stara woda. Do regulacije wobeju rěčkow běchu Přiwćicy husćišo wot wulkeje wody potrjechene. Susodne wjeski su Hlina na sewjerowuchodźe, Bart a Rakojdy na wuchodźe, Skanecy na juhowuchodźe, Budyšink na juhozapadźe a Malešecy na sewjerozapadźe.
Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Hlinjane jamy, Šócec hat (=Schützenteich), Nowy hat, Mały Poprjanc, Wulki Poprjanc, Husćina, Přitoki, Zapal, Hodr hat (=Haderteich), Dołhe kliny, Kuše kliny, Młynski hat, Na Plecach, Sucha łuka, Dołha łuka, Skanečanska łuka, Bartska łuka, Wowči móst, Suchi hat, Libijska woda [sic!].[2]
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wokoło lěta 1000 słušeše kónčina mjez Přiwćicami a Delnjej Kinu k wudwórej Budyskeho hrodu, kotryž tutón zastarowaše.[3] Prěnje historiske naspomnjenje jako Priwiticz[4] je z lěta 1250. Dźensniša forma mjena je prěni raz 1791 zapisana. Ze serbšćiny pochadźace wjesne mjeno wotwodźuje so wot wosoboweho mjena Priwit abo Priwět (přirunaj staročěsce Přívět, staropólsce Przywit) a tuž woznamjenja „sydlišćo ludźi wěsteho Priwěta“.[5]
W Husitskich wójnach bu kubłowe sydlišćo wjacekróć zničene, dokelž mějachu Husitojo swoje lěhwo pola Barta. 1655 přińdźe ryćerkubło z wokolnymi honami do wobsydstwa zemjanskeje swójby Nostitz, kotrejž něhdźe hač do lěta 1700 słušachu.[6]
W běhu bitwy pola Budyšina bu wjeska w meji 1813 nimale dospołnje zničena, dokelž ležeše w kónčinje hłowneho bitwišća mjez jednotkami maršalow Ney a Kleist. 1838 bě sakski kral Bjedrich Awgust II. składnostnje kwasa z hosćom w Přiwćicach.
Hač do 1. apryla 1936 běchu Přiwćicy samostatna gmejna, kotraž bu potom do Budyšinka zagmejnowana.
Wobydlerstwo a rěč[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
_Herrenhaus.jpg)
Po statistice Arnošta Muki měješe wjes w lěće 1884 cyłkownje 272 wobydlerjow, z nich 254 Serbow (93 %) a 18 Němcow.[7] Ewangelscy wobydlerjo słušeja do Budyšinskeje wosady.
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 245 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 45,7 lět (Sakska: 46,4).[8]
Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Preititz/Přiwćicy. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 332–334.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ staw: 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Malešecy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 9 (digitalizat).
- ↑ Heinz Schuster-Šewc: Bautzen/Budyšin und seine Ortenburg. Eine kurze Namensgeschichte, w Von Budissin nach Bautzen, Lusatia Verlag, Budyšin 2002
- ↑ Přiwćicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch. LND, Budyšin 2008, str. 137
- ↑ Otto Moser: Preititz. W: Gustav Adolf Poenicke (wud.): Album der Rittergüter und Schlösser im Königreiche Sachsen. III. Section: Markgrafenthum Oberlausitz, Expedition des Albums Sächsischer Rittergüter und Schlösser, Lipsk 1859 (połny tekst pola Wikisource, digitalizat pola SLUB Drježdźany)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 58. → wšě wjeski
- ↑ Wuslědki ludličenja 2011 za Malešecy (pdf)
Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Přiwćicy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow.svg){kind=small}