K wobsahej skočić

Hornja Kina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Hornja Kina
Oberkaina
Połoženje Hornjeje Kiny na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Hornjeje Kiny na karće Hornjeje Łužicy
DEC
město: Budyšin
zagmejnowanje: 1974
wobydlerstwo: 796 (31. decembra 2023)[1]
wysokosć: 200–220 metrow n.m.hł.
51.15666666666714.431944444444200–220
póstowe čisło: 02625
předwólba: 03591
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Hornjokinjan/-ka
adjektiw:
Hornjokinjanski
skłonowanje:
Hornjeje Kiny, Hornjej Kinje, Hornju Kinu, Hornjej Kinu, w Hornjej Kinje
Połoženje Hornjeje Kiny w Budyšinje
Połoženje Hornjeje Kiny w Budyšinje

Połoženje Hornjeje Kiny w Budyšinje

Hornja Kina (němsce Oberkaina) je sydlišćo w sakskej Hornjej Łužicy a wot lěta 1974 měšćanski dźěl Budyšina. Leži na juhu města we wysokosći 210 metrow nad mórskej hładźinu. K měšćanskemu dźělej słušeja tež Bobolcy.[2] Blisko wjeski běži rěčka Albrechtowka.

Cyły měšćanski dźěl Hornja Kina ma dźensa něhdźe wósom stow wobydlerjow.

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Hornjej Kinje: Za murjemi, Dźěłošća, Kliny, W hatach, Spušćadło, Na šćežkach, Pola Bobolc.[3]

Prěnje historiske naspomnjenje Hornjeje Kiny je z lěta 1431 jako knježe sydło ryćerja Mertin von Kinen[4]. Prěnje historiske naspomnjenje Bobolc je z lěta 1209 (Hermannus de Bobelicz).[2] Wot 1. julija 1934 běchu Bobolcy z dźělom gmejny Hornja Kina a słušachu po jeje zagmejnowanju do Budyšina hač do lěta 2020 tež oficielnje do tutoho měšćanskeho dźěla.

Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 71 wot cyłkownje 89 Hornjokinjanow serbsce (80 %).[5] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 jenož hišće snadny serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 4,7 %.[6]

Hlej tež: Kulturne pomniki w Hornjej Kinje

  1. staw: 31. decembra 2023; Statistiska rozprawa města Budyšina za IV. kwartal 2023, awgust 2024
  2. 2,0 2,1 Bobolcy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 27 (digitalizat).
  4. Hornja Kina w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  6. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [507 wobydlerjow, z nich 20 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 3 z pasiwnymi, 1 serbske dźěćo abo młodostny, 483 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije