Rachlow (Kulow)
| |||||
město: | Kulow | ||||
zagmejnowanje: | 1950 (do Hózka) | ||||
wobydlerstwo: | 200 (31. decembra 2016)[1] | ||||
wysokosć: | 130 metrow n.m.hł. | ||||
51.35514.280277777778130
| |||||
póstowe čisło: | 02997 | ||||
předwólba: | 035725 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Kapałka w Rachlowje | |||||
wikidata: Rachlow (Q160953)
|
Rachlow (němsce Rachlau; 1936–47 Wiesdorf) je wjes z dwěsćě wobydlerjemi[2] w sewjeru hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša k městu Kulow a leži 130 m nad mórskej hładźinu. Běše hač do lěta 1950 samostatna gmejna; po tym najprjedy gmejnski dźěl Hózka a wot lěta 1994 je Rachlow dźěl Kulowa.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Susodne wjeski su k Łazej słušace Wulke Zdźary na sewjerowuchodźe, Komorow (gmejna Rakecy) na juhowuchodźe, Koćina na zapadźe a Hózk na sewjerozapadźe.
W Rachlowje nadeńdźe so korčma „Häuslerschenke“, kotraž słuži tež serbskim skupinam jako zetkawanišćo.[3]
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje pućowca jako Rachelow pochadźa z lěta 1374. Ležownostne knjejstwo měješe přez lětstotki Wojerowske stawowe knjejstwo.[4]
Po Wienskim kongresu lěta 1815 přińdźe Rachlow kaž cyły sewjer Hornjeje Łužicy k Pruskej, susodny Komorow wosta pak sakski. Hranica běžeše hač do lěta 1945 přez dróhu mjez woběmaj wsomaj.
W běhu nacionalsocialistiskeho přemjenowanje łužiskich wsow dósta Rachlow w lěće 1936 nowe wumyslene mjeno Wiesdorf. Wot 1947 ma znowa swoje originalne wjesne mjeno.
Wobydlerstwo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 147 wobydlerjow, kiž běchu bjez wuwzaća Serbja.[5] Katolscy Rachlowčenjo přisłušeja Kulowskej wosadźe, ewangelscy Zdźarowskej.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća měšćanskeho zarjadnistwa Kulow
- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća měšćanskeho zarjadnistwa Kulow
- ↑ Wjesny hosćenc woblubowany. W Serbskich Nowinach dnja 7. januara 2015.
- ↑ Rachlow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 93. → wšě wjeski