Jamno
| |||||
| gmejna: | Hamor | ||||
| zagmejnowanje: | 1938 (do Klětnoho) | ||||
| wobydlerstwo: | 200 (30. nowembra 2020)[1] | ||||
| přestrjeń: | 17,845 km² | ||||
| wysokosć: | 132 metrow n.m.hł. | ||||
51.3514.6132
| |||||
| póstowe čisło: | 02906 | ||||
| předwólba: | 035895 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Jamnowski hród wokoło 1860 | |||||
wikidata: Jamno (Q160767)
| |||||
Jamno (němsce Jahmen) je wjes w sakskim wokrjesu Zhorjelc, kotraž słuša k Hamorej. Leži 132 m nad mórskej hładźinu a ma 200 wobydlerjow.[2]
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Jamen[3] je z lěta 1390. Mjeno pochadźa wot serbskeho słowa jama. Na 1719 natwarjenym hrodźe, tehdy we wobsydstwje dwórskeho maršala Gottloba Christiana Vitzthum z Eckstädta, přebywaše sakski kurwjerch Bjedrich Awgust I. wjacekróć po puću z Drježdźan do Pólskeje, hdźež běše z kralom.
1938 bu Jamno zagmejnowane do susodneho Klětnoho.
Wobydlerstwo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]We 1880tych lětach měješe wjes po Mukowej statistice cyłkownje 291 wobydlerjow, z nich 262 Serbow (90 %) a 29 Němcow.[4]
Wosobiny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Matej Handrik (1864–1946), farar, awtor a serbowědnik; narodźeny w Jamnom
Hlej tež
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Klitten/Klětno mit Jahmen/Jamno und Klein Oelsa/Wolešnica. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 174–178.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 30. nowembra 2020; Podaća Hamorskeje gmejny na swojej webstronje
- ↑ 30. nowembra 2020; Podaća Hamorskeje gmejny na swojej webstronje
- ↑ Jamno w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 117. → wšě wjeski
Wotkaz
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Jamno – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow