K wobsahej skočić

Jamno

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Jamno
Jahmen
Połoženje Jamnoho na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Jamnoho na karće Hornjeje Łužicy
DEC
gmejna: Hamor
zagmejnowanje: 1938 (do Klětnoho)
wobydlerstwo: 200 (30. nowembra 2020)[1]
přestrjeń: 17,845 km²
wysokosć: 132 metrow n.m.hł.
51.3514.6132
póstowe čisło: 02906
předwólba: 035895
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Jamnowčan/-ka
adjektiw:
Jamnowski
skłonowanje:
Jamnoho, Jamnomu, Jamno, Jamnom, w Jamnom
Jamnowski hród wokoło 1860
Jamnowski hród wokoło 1860

Jamnowski hród wokoło 1860

wikidata: Jamno (Q160767)

Jamno (němsce Jahmen) je wjes w sakskim wokrjesu Zhorjelc, kotraž słuša k Hamorej. Leži 132 m nad mórskej hładźinu a ma 200 wobydlerjow.[2]

Prěnje historiske naspomnjenje jako Jamen[3] je z lěta 1390. Mjeno pochadźa wot serbskeho słowa jama. Na 1719 natwarjenym hrodźe, tehdy we wobsydstwje dwórskeho maršala Gottloba Christiana Vitzthum z Eckstädta, přebywaše sakski kurwjerch Bjedrich Awgust I. wjacekróć po puću z Drježdźan do Pólskeje, hdźež běše z kralom.

1938 bu Jamno zagmejnowane do susodneho Klětnoho.

We 1880tych lětach měješe wjes po Mukowej statistice cyłkownje 291 wobydlerjow, z nich 262 Serbow (90 %) a 29 Němcow.[4]

  • Matej Handrik (1864–1946), farar, awtor a serbowědnik; narodźeny w Jamnom
  • Klitten/Klětno mit Jahmen/Jamno und Klein Oelsa/Wolešnica. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 174–178.


  1. staw: 30. nowembra 2020; Podaća Hamorskeje gmejny na swojej webstronje
  2. 30. nowembra 2020; Podaća Hamorskeje gmejny na swojej webstronje
  3. Jamno w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 117. → wšě wjeski
 Commons: Jamno – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije