Rěpišćo

Rěpišćo a brunicowa jama sewjernje wsy na hamtskej karće z lěta 1920

Rěpišćo (prjedy tež Rěpišća; němsce Reppist) bě delnjołužiska wjeska blisko Złeho Komorowa, kotraž słušeše wot lěta 1974 jako měšćanski dźěl do tutoho města.

Wjes měješe něhdźe 600 wobydlerjow a ležeše něhdźe tři kilometry sewjerowuchodnje Złokomorowskeho stareho města při Rajnicy a Rěpišćanskej rěčce, promjenju Čorneho Halštrowa a Wólšinki. Hač na někotre chěže blisko Złokomorowskeho dwórnišća bu wjes w lětomaj 1986/87 wotbagrowana za Murjowsku jamu.

Susodne sydlišća běchu Rowna (†) a Sowjo (†) na sewjerozapadźe, Bukowka (†) a Rań na sewjeru, Sedlišćo a Žarnow (†) na wuchodźe kaž tež Gat a Zły Komorow na juhowuchodźe.

Stawizny

Wjeska naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1370 jako Repist. Wjesne mjeno pochadźa wot serbskeho słowa „rěpa“. Rěpišćo słušeše do Złokomorowskeho knjejstwa, kotrež bu wokoło 1450 přetworjene na kursakski hamt. Cyrkwinsce bě z dźělom Złokomorowskeje ewangelskeje wosady, měješe pak wot lěta 1870 swójsku kapałku, kotraž so po zasydlenju pólskich katolskich dźěłaćerjow nachwilnje simultanje wužiwaše. W lěće 1871 wotewrichu z jamu „Marie“ (pozdźišo „Marie I“) prěnju brunicowu jamu na wjesnych zahonach.

Po Mukowej statistice rěčachu we 1880tych lětach hišće něhdźe 200 wobydlerjow serbsce, při čimž bydlachu po njeho podaćach dla brunicoweje jamy a wulkeje briketownje tehdy tež hižo 200 „njeserbskich“ (němskich a pólskich) wobydlerjow w Rěpišću.

Wobrazy

• 
  Dom kultury z lěta 1949
• 
  Karta z lěta 1850
• 
  Wopomnjenski kamjeń za Rěpišćo

Žórła

• Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 240–242, ISBN 978-3-7420-1623-2.

Wotkazaj

 Commons: Rěpišćo – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

• Rěpišćo w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)

51.5514.0166667