Sowje

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
(ze strony „Sowjo” sposrědkowane)

Sowje (tež Sowjo; němsce Sauo) bě delnjołužiska wjes w Złokomorowskim wokrjesu. Ležeše něhdźe štyri kilometry sewjerozapadnje Złokomorowskeho stareho města, měješe na kóncu po hamtskich ličbach 743 wobydlerjow a bu w lěće 1971 za Murjowsku brunicowu jamu wotbagrowana. Wobydlerjo buchu zwjetša přesydleni do nowotwarskich blokow w Złym Komorowje a Ranju.

Susodne sydlišća běchu Dobry Wótšow a Załuž na sewjeru, Bukowka, Rań a Rowna na sewjerowuchodźe, Sedlišćo a Rěpišćo na wuchodźe, Drochow a Murjow na zapadźe a Gat a Zły Komorow na juhu.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjeska naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1474 jako Sow. Dalše historiske mjena běchu Sawa (1501), Sawe (1506), Sowe (1529) a Sawo (1555). Wjesne mjeno pochadźa prawdźepodobnje wot serbskeho słowa „sowa“. Hačrunjež bě w gmejnskim woponje hižo w lěće 1738 – inspirěrowane wot němskeho mjena – widźeć ranca, žadaše sej nacionalsocialistiski wjesnjanosta w juliju 1940 přemjenowanje swojeje gmejny na „Eulenhorst“, potajkim po originalnym serbskim přikładźe. Přemjenowanje łužiskich wsow bě pak hižo wotzamknjene, tak zo so stare mjeno wobchowa.

Wjes słušeše w 15. lětstotku do Złokomorowskeho knjejstwa, kotrež bu wokoło 1450 přetworjene na kursakski hamt. Porno druhim wjeskam njepłaćeše swoje wotedawki pak hamtej, ale cyrkwi w Złym Komorowje. Tak słušeše tež cyrkwinsce do Złokomorowskeje ewangelskeje wosady, doniž njedósta w lěće 1934 swójsku cyrkej z 15 metrow wysokej wěžu.

W lěće 1867 wotewrichu na wjesnych zahonach prěnju brunicowu jamu. Tež dla industrializacije a přićaha němskorěčnych dźěłaćerjow rěčachu po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow srjedź 1880tych lět wot cyłkownje 300 wobydlerjow jenož hišće pjatnaćo serbsce.[1]

Wobrazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 256–261, ISBN 978-3-7420-1623-2.
  1. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Sowje w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
51.5513.963
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije