Lubhozdź
| |||||
| gmejna: | Wóslink | ||||
| zagmejnowanje: | 1950 (do Sulšec) | ||||
| wobydlerstwo: | 143 (1. julija 2020)[1] | ||||
| wysokosć: | 142 metrow n.m.hł. | ||||
51.36194444444414.197222222222142
| |||||
| póstowe čisło: | 01920 | ||||
| předwólba: | 035792 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Lubhozdź (Q10726690)
| |||||
Lubhozdź (němsce Liebegast) je wjes ze 143 wobydlerjemi[2] na sewjeru hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša ke gmejnje Wóslink a leži 142 m nad mórskej hładźinu. Běše hač do lěta 1950 samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl Sulšec a wot lěta 1994 dźěl Wóslinčanskeje gmejny. Hospodarsce wažne je wudobywanje šěrawca we wokolinje wsy.
Susodne wjeski su ke Kulowej słušacy Dubrjenk na sewjeru, Salow na wuchodźe, Sulšecy na juhowuchodźe, Skaskow na juhozapadźe a Wóslink na zapadźe.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Lubegast je z lěta 1419. Ležownostne knjejstwo wukonješe w lěće 1777 Skaskowske ryćerkubło.[3] Po Wienskim kongresu 1815 připadny wjes Pruskej a nowa hranica ze Sakskej běžeše přez haty při južnej kromje Lubhozdźa.
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 99 wobydlerjow, mjez nimi 92 Serbow (93 %).[4] Ewangelscy Lubhozdźenjo přisłušeja Wóslinčanskej wosadźe, katolscy Kulowskej.
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Helmut Faßke, Siegfried Michalk: Sorbische Dialekttexte VI. Weißig und Lieske, Kreis Kamenz, mit Liebegast, Kreis Hoyerswerda. VEB Domowina-Verlag, Bautzen 1968 [139 str.]
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 1. julija 2020; gmejnske zarjadnistwo Wóslink; [1]
- ↑ staw: 1. julija 2020; gmejnske zarjadnistwo Wóslink; [2]
- ↑ Lubhozdź w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 92. → wšě wjeski
