Dołhaćicy
| ||
| město: | Lubij | |
| zagmejnowanje: | 1974 (do Róžan) | |
| wobydlerstwo: | (31. decembra 2023)[1] | |
| wysokosć: | 280 metrow n.m.hł. | |
51.11472222222214.739722222222280
| ||
| póstowe čisło: | 02708 | |
| předwólba: | 03585 | |
wikidata: Dołhaćicy (Q161024)
| ||
Dołhaćicy[2] (němsce Dolgowitz) su hornjołužiska wjeska, kotraž słuša wot lěta 1994 k Lubijej. Leža šěsć kilometrow sewjerowuchodnje stareho města a 280 m nad mórskej hładźinu pod horu Hrodźišćo (Rotstein) a njedaloko zwjazkoweje dróhi 6 a železniskeje čary Drježdźany–Zhorjelc.
Prěnje naspomnjenje nawsowca serbskeho pochada jako Dolgawiz pochadźa z lěta 1241.[3]
Ewangelscy Dołhaćenjo přisłušeja wot 16. lětstotka wosadźe Biskopicy (Bischdorf), hdźež so hišće w druhej třećinje 16. lětstotka na wysokich swjedźenjach tež serbsce prědowaše. W Dołhaćicach samych rěčeše so hišće hač do 18. lětstotka serbsce.[4]
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.
- ↑ Dołhaćicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Frido Mětšk: Zur Frage der deutsch-sorbischen Sprachgrenzen des 16. Jahrhunderts im Markgraftum Oberlausitz und im Amte Stolpen. W: Lětopis, rjad B, čisło 7 (1960), LND, Budyšin 1960, str. 83–132.
Bělecy (Bellwitz) | Dažin (Großdehsa) | Dołhaćicy (Dolgowitz) | Habrachćicy (Ebersdorf) | Hłušina (Glossen) | Chrapow (Krappe) | Karlowa Studnja (Karlsbrunn) | Ketlicy (Kittlitz) | Korecy (Georgewitz) | Łuwoćicy (Lautitz) | Luchow (Laucha) | Małe Radměrcy (Kleinradmeritz) | Mučnica (Mauschwitz) | Njechań (Nechen) | Njeznarowy (Eiserode) | Róžany (Rosenhain) | Serbske Kundraćicy (Wendisch-Cunnersdorf) | Serbske Pawlecy (Wendisch-Paulsdorf | Stara Chójnica (Altcunnewitz) | Stwěšin (Peschen) | Walowy (Wohla) | Wolešnica (Oelsa) | Wopaleń (Oppeln) | Wujer (Unwürde)