Łahow
| |||||
gmejna: | Njeswačidło | ||||
zagmejnowanje: | 1936 (do Zarěča) | ||||
wobydlerstwo: | 114 (31. decembra 2022)[1] | ||||
wysokosć: | 164 metrow n.m.hł. | ||||
51.22972222222214.331388888889164
| |||||
póstowe čisło: | 02699 | ||||
předwólba: | 035937 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Łahowske ryćerkubło | |||||
wikidata: Łahow (Q162632)
|
Łahow (němsce Loga) je wjes ze 114 wobydlerjemi[2] w hornjołužiskim wokrjesu Budyšin. Słuša ke gmejnje Njeswačidło a leži 164 m nad mórskej hładźinu na prawej stronje Čornicy. Hač do lěta 1936 běše samostatna gmejna. Blisko wjeski so stare Łahowske hrodźišćo namaka.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Susodne wjeski su Zarěč na sewjeru, Miłkecy (gmejna Radwor) na wuchodźe, Stróžišćo na juhowuchodźe, Haslow (gmejna Hodźij) na juhozapadźe a Banecy na sewjerozapadźe.
Ležownostne mjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Arnošt Muka je slědowace Łahowske ležownostne mjena do swojeje Statistiki zapisał: Lešawy, Čelchow, Němc, Jězor a Hrodźiško. Michał Rostok doda 1887: Šibjeńčna hora a Hajki.[3]
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako burcwardum Lagowe pochadźa z lěta 1226.[4]
Wobydlerstwo a rěč
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 171 wobydlerjow, z nich 142 Serbow (83 %).[5]
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 128 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 46,8 lět (Sakska: 46,4).[6]
Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja wot lěta 1809 Njeswačanskej wosadźe.
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Loga/Łahow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 238sl.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Njeswačidło
- ↑ 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Njeswačidło
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 22 (digitalizat).
- ↑ Łahow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski
- ↑ Wuslědki ludličenja 2011 za Njeswačidło (pdf)