Łuh (Njeswačidło)
| |||||
| gmejna: | Njeswačidło | ||||
| zagmejnowanje: | 1994 | ||||
| wobydlerstwo: | 307 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| wysokosć: | 158 metrow n.m.hł. | ||||
51.24666666666714.345277777778158
| |||||
| póstowe čisło: | 02699 | ||||
| předwólba: | 035933 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Knježi dwór we Łuze | |||||
wikidata: Łuh (Q162671)
| |||||
Łuh (němsce Luga) je hornjołužiska wjes, kotraž ke gmejnje Njeswačidło słuša. Je z 307 wobydlerjemi[2] druhi najwjetši dźěl tuteje gmejny a běše hač do lěta 1994 samostatna gmejna z wjesnym dźělom Chasow (wot 1936).
Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Łuh leži w nižinje Čornicy na prawym brjoze rěčki. Susodne wsy su Chasow na wuchodźe, Miłkecy na juhowuchodźe (wobě w Radworskej gmejnje), Króńca a Zarěč na juhozapadźe kaž tež Wbohow na sewjerozapadźe.
Na hórce Łóžko mjez Łuhom a Chasowom steji wot lěta 1976 něhdyši Zarěčanski wětrnik. Pódla njeho bu w lěće 2021 něhdyši dom kata z Lišeje Hory znowa natwarjeny.
Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Arnošt Muka je slědowace Łuhowske ležownostne mjena w swojej Statistice zapisał: Wińca, Křemjeń (hórka sewjernje Łuha, dźensa Křemenja), Łóžko (hórka wuchodnje Łuha, hdźež steji dźensa wětrnik), Sróčidło, Kudźeŕki, Šitki, Klipk, na Dołach.
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
_001.jpg)
Wjes naspomni so k prěnjemu razej w lěće 1415 jako Lugk.[3]
Wobydlerstwo a rěč[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Po Mukowej statistice měješe Łuh we 1880tych lětach cyłkownje 344 wobydlerjow, z nich 303 Serbow (88 %) a 41 Němcow.[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbski podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 51,9 %.[5] Ewangelscy Łuhowčenjo přisłušeja ze 17. lětstotka Njeswačanskej wosadźe.
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 297 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 43,4 lět (Sakska: 46,4).[6]
Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Uebigau/Wbohow mit Krinitz/Króńca und Luga/Łuh. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 216–220.
- M. Kral: Stawizniske powěsće z našich serbskich wsow [=Serbska ludowa knihownja, čo. 44]. Budyšin, 1937, str. 105–126.
- Otto Moser: Luga. W: Gustav Adolf Poenicke (wud.): Album der Rittergüter und Schlösser im Königreiche Sachsen. III. Section: Markgrafenthum Oberlausitz, Expedition des Albums Sächsischer Rittergüter und Schlösser, Leipzig 1859, str. 24 (tekst na Wikisource).
- Cornelius Gurlitt: Luga. W: Beschreibende Darstellung der älteren Bau- und Kunstdenkmäler des Königreichs Sachsen. 31. Zwjazk: Amtshauptmannschaft Bautzen (I. Teil). C. C. Meinhold, Dresden 1908, str. 143.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Njeswačidło
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Njeswačidło
- ↑ Łuh w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [672 wobydlerjow, z nich 219 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 48 z pasiwnymi, 82 serbskich dźěći a młodostnych, 323 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
- ↑ Wuslědki ludličenja 2011 za Njeswačidło (pdf)
Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Łuh – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow