Tydźenska Nowina
Tydźenska nowina – Serbske powěsće za hornich Łužičanow bě tydźenik w hornjoserbskej rěči, kotryž wuńdźe jako naslědnica Jordanoweje Jutnički prěni raz w lěće 1842. Redaktor bě najprjedy Łazowski farar a basnik Handrij Zejler a pozdźišo Jan Arnošt Smoler.
Nowina bě njeoficielny organ serbskeho narodneho hibanja a zakitowaše byrgarsko-demokratiske prawa serbskeho ludu napřećo nadpadam. W dobje předměrca – do załoženja Maćicy Serbskeje – skutkowaše jako kulturne a politiske srjedźišćo serbskeho hibanja.
Budyski nakładnik Schüssel dósta 2. julija 1842 wot měšćanskeje rady koncesiju za wudawanje Tydźenskeje Nowiny, z kotrejž wyšnosć zdobom wobsahowe wobmjezowanja postaji. Tak njesmědźeše Tydźenska Nowina rozprawjeć wo wonkownej politice, nimo toho dyrbješe so stajnje darmotny eksemplar sakskemu nutřkownemu ministerstwu přepodać.
Najwažniši sobudźěłaćerjo Tydźenskeje Nowiny běchu wučerjo Křesćan Kulman z Delnjeho Wujězda, Korla Jan Smoler z Łaza, Jan Wjela-Radyserb z Bórka, Jan Bohuwěr Mučink, farar Korla Bohuwěr Kanig z Klukša, kandidat Haas z Łaza a studenća Smoler, Jan Awgust Warko a Julius Eduard Wjelan. W lěće 1852 přewza Smoler nimo redaktorstwa tež wudawaćelstwo.
W lěće 1854 přemjenowa so Tydźenska Nowina na Serbske Nowiny.
Žórło
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Měrćin Völkel: Serbske nowiny a časopisy w zašłosći a w přitomnosći. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 26–31.