Handrij Brósk
Handrij Brósk (tež Bróska; němsce Andreas Broske; * 12. junija 1802 w Rakojdach, † 2. nowembra 1877 w Budestecach) bě serbski ewangelski farar.
Žiwjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Narodźi so jako syn Rakojdźanskeho młynka a wopytowaše gymnazij w Budyšinje. Wot 1824 do 1826 studowaše w Lipsku ewangelsku teologiju a bě tam z čłonom Serbskeho prědarskeho towarstwa kaž tež w lětomaj 1825/26 jeho podstarši.
Swoje prěnje farske městno nastupi w starobje jenož 24 lět w lěće 1826 w Malešanskej wosadźe a skutkowaše tam wósom lět. Při wopyće Bróskoweho přećela Handrija Zejlerja na Malešanskej farje nazymu 1827 nasta tekst spěwa „Lubka lilija“, kiž wopisuje zbožo fararjec mandźelskeju Handrija a Amalije Bróskec (rodź. Šołćic ze Židowa, * 1807). Na Malešanskej farje narodźi so tež jeju syn Jurij Brósk (* 1833), pozdźiši farar w Křišowje. 1834 přewza Brósk městno prěnjeho fararja w Budestečanskej wosadźe, hdźež wosta přez štyri lětdźesatki z hłownym duchownym.
Skutkowanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Handrij Brósk wustupowaše za prawa serbskeje rěče w šuli a zjawnosći. W lěće 1834 bě jedyn z tych ewangelskich duchownych, kiž sej šulsku wučbu tež w serbskej rěči žadachu a 1848 słušeše do kruha iniciatorow Maćičneje peticije („Wulke próstwy Serbow“). 1867 zasadźi so za postajenje pomnika Jana Michała Budarja při Budestečanskej cyrkwi.
K serbskej literaturje přinošowaše hižo w młodych lětach serbske spěwy, pozdźišo pak předewšěm nabožinske teksty.
Wot załoženskeho lěta 1847 bě Brósk čłon Maćicy Serbskeje.
Žórło
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Jan Šołta: Brósk, Handrij. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 76
Wotkaz
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Zapis w knize sakskich fararjow (němsce)