Dubo

**Dubo**
Dauban
	Połoženje Duboho na karće Hornjeje Łužicy
	Połoženje Duboho na karće Hornjeje Łužicy
gmejna:	Wysoka Dubrawa
zagmejnowanje:	1938 (do Wukrančic)
wobydlerstwo:	245 (31. decembra 2022)
wysokosć:	160–170 metrow n.m.hł.
	51.28222222222214.629444444444160–170 Koordinaty: 51° 16′ 56″ S, 14° 37′ 46″ W
póstowe čisło:	02906
předwólba:	035932
	wobydler/ka:; Dubjan/-ka
	adjektiw:; Dubjanski
	skłonowanje:; Duboho, Dubomu, Dubo, Dubom, w Dubom
	Saksko-pruski měznik blisko Duboho Saksko-pruski měznik blisko Duboho
	wikidata: Dubo (Q160382)

Dubo (prjedy tež Duby;^[2] němsce Dauban) je wjes na zapadźe sakskeho wokrjesa Zhorjelc, kotraž přisłuša gmejnje Wysoka Dubrawa. Ma 245 wobydlerjow.^[3]

Geografija

Wjes leži njedaloko hranicy mjez Zhorjelskim a Budyskim wokrjesom při južnej kromje biosferoweho rezerwata Hornjołužiskeje hole a hatow a při statnej dróze S 109 z Budyšina do Niskeje. Susodne wsy su Dołha Boršć na sewjerowuchodźe, Lipinki na wuchodźe, Wukrančicy na juhu a Zubornička na juhowuchodźe. Na zapadźe a sewjeru rozpřestrěwa so hola.

Stawizny

Prěnje historiske naspomnjenje jako Duban^[4] je z lěta 1377. W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 285 wobydlerjow, mjez nimi 262 Serbow (92 %).^[5]

Wosobiny

Julius Herman Gólč (1831–1906) – farar a zakitowar serbstwa

Literatura

Dauban/Dubo. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 279–284.

Žórła

↑ staw: 31. decembra 2022; podaća zarjadniskeho zwjazka Dźěže
↑ Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 169 (online).
↑ 31. decembra 2022; podaća zarjadniskeho zwjazka Dźěže
↑ Dubo w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 116. → wšě wjeski

Wotkaz

Commons: Dubo – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

Gmejnske dźěle Wysokeje Dubrawy

[1] staw: 31. decembra 2022; podaća zarjadniskeho zwjazka Dźěže

[2] Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 169 (online).

[3] 31. decembra 2022; podaća zarjadniskeho zwjazka Dźěže

[digit-4] Dubo w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)

[5] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 116. → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]