Brunojcy

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Brunojcy
Bronowice
Brunojcy na karće Hornjeje Łužicy
Brunojcy na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Brunojcy
Brunojcy
gmejna: Trjebule
wobydlerstwo: 370
51.5514.75
póstowe čisło:
předwólba: 68
Brunojcy
Brunojcy

Brunojcy (pólsce Bronowice, němsce Braunsdorf) su łužiska wjes při prawym brjoze Nysy, kotraž słuša z lěta 1945 k Pólskej. Leži na juhu Lubušskeho wojewódstwa, tři kilometry sewjernje Wjeski (Łęknica) a sewjerowuchodnje Mužakowa při kromje Pückleroweho parka. Brunojce słušeja ke gmejnje Trjebule w Žarowskim wokrjesu a maja něhdźe 370 wobydlerjow. Historisce słušeja k Hornjej Łužicy a ležachu při hranicy Žahańskeho wojewódstwa, kiž bě dźěl Šleskeje.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Brunojce słušachu k staroserbskim sydlenskim rumej wokoło Mužakowa a bě znajmjeńša wot 1366 přez nimale šěsć lětstotki dźěl Mužakowskeho stawoweho knjejstwa a Mužakowskeje wosady. Wjeska ležeše při nadregionalnje wuznamnej wikowanskej dróze via regia Lusatiae inferioris (tež Delnja krajna dróha), kotraž wjedźeše z Lipska přez Grodk, Mužakow a Žarow hač do Waršawy. Dla tutoho połoženja buchu Brunojce w Třicećilětnej wójnje ćežko wobškodźene.

Wot kónca Druheje swětoweje wójny słušeja Brunojce kaž cyła Łužica wuchodnje Nysy k Pólskej.

Wobydlerstwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kónc 19. lětstotka běchu Brunojce po statistice Arnošta Muki jedna z mało zbywacych serbskorěčnych wjeskow wuchodnje Nysy. Rěčeše so Mužakowska narěč serbšćiny. Jenož wobydlerjo srěnich lětnikow rozumjachu němsce, stari a dźěći porno tomu scyła nic.[1] Cyłkownje wobsteješe wobydlerstwo z 357 Serbow (94,4 %) a 21 Němcow.[2] Tutón poměr so hakle přez industrializaciju přeměni. Hač do lěta 1910 so ličba wobydlerstwa nimale podwoji na 708.

Po 1945 dyrbjachu Serbja a Němcy wjesku wopušćić.

Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Jan Wjelan (1773–1852) – farar a wučer w Slepom; rodźeny w Brunojcach

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Arnošt Muka: Pućowanja po Serbach. Nakład Domowiny, Budyšin 1957, S. 58f.
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 123. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije