K wobsahej skočić

Žołty zběhowc

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Žołty zběhowc
Žołty zběhowc (Ajuga chamaepitys)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Asteridy
Euasteridy I
rjad: (Lamiales)
swójba: Cycawkowe rostliny (Lamiaceae)
podswójba: Ajugoideae
ród: Zběhowc[1][2] (Ajuga)
družina: Žołty zběhowc
wědomostne mjeno
Ajuga chamaepitys
(L.) Schreb.
Wobdźěłać
p  d  w
Škitana družina

Žołty zběhowc (Ajuga chamaepitys, syn.: Teucrium chamaepitys L.) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).

Žołty zběhowc je jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 5 hač 15 cm. Rostlina je kosmata, zdźěla ze žałzowymi kosmami. Tohodla aromatisce wonja.

Łopjena su husto stejace, dołho kosmate, hłuboko třiškałobowe a přećiwostejne a maja linealne, 1-2 mm šěroke wotrězki. Wone docpěwaja dołhosć wot 1 hač 3 cm.

Kćěje wot meje hač septembra. Kćenja su krótko stołpikate, docpěwaja dołhosć wot 0,7 hač 1,5 cm a steja po jednym w łopjenowych rozporach. Hornja hubka je jara krótka, tak zo po zdaću faluje. Delnja hubka je třidźělna a ma čerwjenojty abo brunojty muster, kotryž wopróšacym pčołam puć do kćenjoweje rołki pokazuje. Króna je kaž citrona žołta a docpěwa dołhosć wot 7 hač 15 mm.

Rosće na rolach, winicach, suchich trawnikach, rěčnych a šotrowych płoninach. Preferuje suche, wapnite, často kamjentne pódy.

Rostlina je w južnej Němskej a južnej Europje rozšěrjena, při čimž originalnje z regiona Srjedźneho morja pochadźa.

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 648.
  2. W internetowym słowniku: Günsel
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 158 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 330 (němsce)
  • Ullstein Lexikon der Pflanzenwelt, 1973, ISBN 3-550-16019-4, strona 174, pod hesłom Günsel (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije