Wostašecy
| |||||
město: | Wjelećin | ||||
zagmejnowanje: | 1936 | ||||
wobydlerstwo: | 85 (2011) | ||||
wysokosć: | 315–385 metrow n.m.hł. | ||||
51.11111111111114.387222222222315–385
| |||||
póstowe čisło: | 02681 | ||||
předwólba: | 03592 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Napohlad Wostašec | |||||
wikidata: Wostašecy (Q1317049)
|
Wostašecy (němsce Irgersdorf) su hornjołužiska wjes, kotraž słuša z lěta 1936 k Wjelećinej.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wostašecy su jedna z najwyše ležacych wsow Budyskeho wokrjesa a namakaja so trochu wotležane nad Wjelećinom w dólčku mjez horami Čertowa klětka (463 m) na sewjeru, Mnišonc (447 m) na sewjerowuchodźe a Pichow (499 m) na zapadźe. Přez wjes wjedźe statna dróha z Wjelećina do Huski. We Wostaščanskim dole wužórli so rěčka Butřanka, kotraž přeběži Wjelećin a Bójswecy a so w Rozwodecach do Sprjewje wuliwa.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjeska naspomni so k prěnjemu razej w lěće 1420 jako Ergirstorf a je so prawdźepodobnje w nadawku Wjelećanskeho ryćerkubła wot serbskich ratarjow jako wudwór na horje załožiła. Nanajpozdźišo wot lěta 1493 mějachu Wjelećenjo ležownostne knjejstwo we wjesce. Dla podobneho mjena a dokelž bydleše Wjelećanski hońtwjer najskerje tež we Wostašecach, je so wjeska hdys a hdys tež jako Jegers- abo Jägersdorf naspomniła. Tež cyrkwinsce słušeše hižo w 16. lětstotku do Wjelećina, hdźež mějachu hač do 20. lětstotka serbske kemše.
Po statistice Arnošta Muki mějachu Wostašecy w lěće 1884 cyłkownje 108 wobydlerjow, z nich 96 Serbow (89 %) a 12 Němcow,[1] a ležeše tuž při samej južnej kromje serbskeho rěčneho ruma. W prěnjej połojcy 20. lětstotka je so serbšćina we Wostašecach dospołnje zhubiła.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Theodor Schütze: Um Bautzen und Schirgiswalde (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 12). 1. nakład. Akademie Verlag, Berlin 1967, str. 151sl.
- Wostašecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski