Zahor: Rozdźěl mjez wersijomaj
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
Rjadka 11: | Rjadka 11: | ||
|wobraz=Zahor Kocorowy pomnik 3.jpg |
|wobraz=Zahor Kocorowy pomnik 3.jpg |
||
|wopis wobraza=Kocorowy pomnik w Zahorju |
|wopis wobraza=Kocorowy pomnik w Zahorju |
||
|mjeno wobydlerja=Zahorjan |
|||
|adjektiw=Zahorski |
|||
}} |
}} |
||
Wersija wot 12. měrca 2019, 16:06
| |||||
gmejna: | Budestecy | ||||
zagmejnowanje: | 1936 | ||||
wobydlerstwo: | 61 (31. decembra 2022)[1] | ||||
wysokosć: | 270 metrow n.m.hł. | ||||
51.11664444444414.429641666667270
| |||||
póstowe čisło: | 02692 | ||||
předwólba: | 035938 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Kocorowy pomnik w Zahorju | |||||
wikidata: Zahor (Q819466)
|
Zahor (němsce Berge) je wjesny dźěl gmejny Budestecy w Sakskej z 61 wobydlerjemi.[2]
Geografija
Zahor leži juhowuchodnje Budyšina při dróze z Budestec do Hornjeje Hórki we Łužiskich horach. Wjeska leži při sewjerowuchodnej skłoninje 384 m wysokeje Słónčneje Hory nad dolinje Sprjewje. W zapadźe přesaha 447,4 m wysoki Mnišonc Zahor.
Stawizny
Prěni króć naspomni so wjeska w lěće 1374 jako Bergk a 1486 jako Perig.[3] Hač do lěta 1486 přisłušeše wjeska najprjedy k ležownosćam w Jiłocach a po tym ke klóštrej Marijina hwězda. Zahor so 1936 do Budestec zagmejnowaše.
Za swoju statistiku naliči Arnošt Muka 1883/84 145 wobydlerjow, mjez kotrymiž běchu 112 Serbja (77%) a 33 Němcy.[4] Tehdy ležeše Zahor při južnej kromje serbskorěčneho teritorija w Hornjej Łužicy.
Wosobiny
W Zahorju so 1822 serbski komponist Korla Awgust Kocor narodźi. Při jeho ródnym domje dopomni pomnik na njeho. W lěće 1912 narodźi so nakładnistwowy lektor a serbski spisowaćel Albert Wawrik w Zahorju, hdźež 1988 tež zemrě.
Žórła
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ Jan Meschgang: Die Ortsnamen der Oberlausitz. LND, Budyšin 1973, str. 27.
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 50. → wšě wjeski