Raduš

**Raduš**
Raddusch
	Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
	Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
město:	Wětošow
zagmejnowanje:	2003
wobydlerstwo:	631 (31. decembra 2022)
přestrjeń:	13,15 km²
wysokosć:	57 metrow n.m.hł.
	51.81666666666714.03333333333357 Koordinaty: 51° 49′ 0″ S, 14° 2′ 0″ W
póstowe čisło:	03226
předwólba:	035433
	wobydler/ka:; Radušanaŕ/-ka
	adjektiw:; radušański
	skłonowanje:; , tam, Raduš, , tam
	Młyn pola Raduša Młyn pola Raduša
	wikidata: Raduš (Q160224)

Raduš (němsce Raddusch) je wjes ze 631 wobydlerjemi^[2] w Delnjej Łužicy. Leži w braniborskim wokrjesu Hornje Błóta-Łužica a je dźěl Wětošowa. Ma něhdźe sydom stow wobydlerjow a je tuž najwjetši gmejnski dźěl Wětošowa nimo města samoho.

Nadregionalnje znate je rekonstruowane słowjanske hrodźišćo blisko Raduša, kotrež so jako zarjadowanišćo a archeologiski muzej wužiwa.

We wsy je zastanišćo železniskeje čary Berlin–Zhorjelc.

Wobydlerstwo

Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow běše srjedź 1880tych lět wot cyłkownje 869 wobydlerjow 854 serbskorěčnych (98 %) a jenož pjatnaće Němcow.^[3] Srjedź 1950tych lět rěčachu po Arnošće Černiku hišće 22,1 % wobydlerstwa serbsce.^[4]

Žórła

↑ staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de
↑ staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 256. [1076 wobydlerjow, z nich 177 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 24 z pasiwnymi, 37 serbskich dźěći a młodostnych, 838 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkazy

Commons: Raduš – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

Informacije na webstronach města Wětošowa (němsce)
Raduš w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Webstrona muzeja w słowjanskim hrodźišću

Gmejnske dźěle Wětošowa

[1] staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de

[2] staw: 31. decembra 2022; Ličby wobydlerstwa na vetschau.de

[3] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

[4] Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 256. [1076 wobydlerjow, z nich 177 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 24 z pasiwnymi, 37 serbskich dźěći a młodostnych, 838 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]

[4]