Počaplicy
| |||||
gmejna: | Zemicy-Tumicy | ||||
zagmejnowanje: | 1936 (do Čerwjenych Noslic) | ||||
wobydlerstwo: | 62 (9. meje 2011)[1] | ||||
wysokosć: | 253 metrow n.m.hł. | ||||
51.16444444444414.251666666667253
| |||||
póstowe čisło: | 01877 | ||||
předwólba: | 03594 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Stary Počapličanski hród | |||||
wikidata: Počaplicy (Q160966)
|
Počaplicy (němsce Pottschapplitz, prjedy tež Potschaplitz) su wjeska z 62 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja wot lěta 1994 ke gmejnje Zemicy-Tumicy a leža 253 m nad mórskej hładźinu pod Stachowom. Hač do lěta 1936 běchu Počaplicy samostatna gmejna a po tym najprjedy wjesny dźěl Čerwjenych Noslic.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Susodne wjeski su do Hodźijskeje gmejny słušace Lutyjecy na sewjerowuchodźe, Chanecy na wuchodźe, Čerwjene Noslicy na juhowuchodźe, Wjelkowy na juhu a Stachow na zapadźe.
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Na krótkim, Na šěrokim, Pola Lutojec, Pola Spytec, Pola Wjelkow.[3]
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Sydlerskostawiznisce su Počaplicy rozšěrjeny kulowc. Prěnje historiske naspomnjenje jako Puczaplicz je z lěta 1374 abo 1382[4]. Znajmjeńša ze 16. lětstotka bě wjes tež z knježim sydłom.
Wobydlerstwo a rěč
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 114 wobydlerjow, mjez nimi 100 Serbow (88 %).[5] Dźensa leži wjeska zwonka oficielneho serbskeho sydlenskeho ruma.
Křesćanscy Počapličenjo přewažnje su protestanća a přisłušeja Hodźijskej wosadźe.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Zemicy-Tumicy
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 20 (digitalizat).
- ↑ Počaplicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 58. → wšě wjeski