Pomoršćina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije



Pomoršćina běše zapadosłowjanska rěč bliska spisownej staropólšćinje z wliwami połobšćiny (w słowinšćinje[1] a zapadopomoršćinje), nižoněmčiny a staroprušćiny (w kašubšćinje). Wona słuša kaž pólšćina abo drjewjanopołobšćina k lechiskej podskupinje.

Pomoršćina měješe tři hłowne narěče. Kašubšćina (kaszëbsczi jãzëk) je dźensa jenički powostank słowjanskich pomorskich narěčow. Poslednja wosoba, kotraž słowinsce (slovjinsci jązěk) rěčeše, zemrě w lěće 1959. Zapadopomorska rěč je hižo wot 17. lětstotka mortwa.

Přirunowaca lisćina słowow[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

pólšćina słowinšćina[2] drjewjanopołobšćina[3] kašubšćina hornjoserbšćina
syn, chłopiec vuôtrôk våtrük òtrok hólc
ja jåu joz ja
biały bjåuli bol'ĕ biôłi běły
ogień vuôdžeń vidin òdżiń woheń
jedno jäne janü jedno jadno
jesteśmy jiěsmä jismoi jesmë smy
język jãzek jǫzĕk, rec jãzëk rěč
kto chtô kåtü chto štó
kiedy ga ? czej, ga hdy
kamień kam kom kam kamjeń
on vün, vôn vån òn wón
jaki jáhi kot'ĕ jaczi kajki
ojciec vôtc lolâ òjc nan
dziewczę dzěvka defkâ dzéwczã holca

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik, I, St. Petersburg 1903
  2. Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik, I, St. Petersburg 1903
  3. Kazimierz Polański & Janusz Sehnert: Polabian-English Dictionary. The Hague: Mouton 1967
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije