Kisała wišnja

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Kisała wišnja
kisała wišnja (Prunus cerasus)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Rosales)
swójba: Róžowe rostliny (Rosaceae)
podswójba: (Spiraeoideae)
tribus: Póčkosadowe rostliny (Amygdaleae)
ród: Prunus
družina: Kisała wišnja[1]
wědomostne mjeno
Prunus cerasus
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Kisała wišnja[1] (Prunus cerasus) je sadowy štom ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae). Dalše ludowe mjena su: wišeń, kisalca[1][2] a kisalnica[2].

Kćenje
Zrałe płody
Łopjeno w nazymje

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kisała wišnja je kerk abo štom, kotryž docpěje wysokosć wot 3 hač 6 (10) m. Rosćenska forma wariěruje po podłožku, sorće a rězku.

Hałuzy su mjenje nahłe hač při třěšeni.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Ma hrube, na hornim boku błyšćace, rězane, łopjena su jejkojte hač eliptiske. Wone docpěja dołhosć wot 6 hač do 12 cm. Łopjenjowy stołpik zwjetša njenjese žałzy.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot apryla hač do meje. Běłe kćenja so před łopenjemi jewja, docpěja přeměr wot něhdźe 2,5 cm a steja po dwěmaj hač po štyrjoch w sedźacych wokołkach. Jich stołpiki docpěja dołhosć wot 2 hač 4 cm. Krónowe łopješka su nimale kruhojte.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

kisałe płody.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće we swětłych lěsach a žiwych płotach a so často plahuje.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Pochadźa originalnje z juhowuchodneje Europy.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Sorty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Prunus cerasus var. austera ma wisacy hałuzy, na kotrychž čornojte płody z purpurčerwjenowej brěčku rostu.
  • Amarela[3] (Prunus cerasus var. caproniana) njese čerwjene płody z jasnej brěčku.
  • Prunus cerasus var. marasca njesu małke, čornojte płody.

Hlej tež[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. 1,0 1,1 1,2 W internetowym słowniku: Sauerkirsche
  2. 2,0 2,1 Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 148, pod hesłom kisal(i)ca, ale z přełožkom "Weichselkirschbaum", kisalnica, ale z přełožkom "Weichselkirschbaum".
  3. W internetowym słowniku: Amarelle

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, strona 682 (němsce)
  • Mayer, Schwegler: Welcher Baum ist das?, Bäume, Sträucher, Ziergehölze, ISBN 978-3-440-11273-1, strona 174 (němsce)
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 438 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 418 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije