Gołynk

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Gołynk
Gallinchen
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
DEC
Połoženje
Połoženje
město: Choćebuz
zagmejnowanje: 2003
wobydlerstwo: (31. decembra 2015)[1]
přestrjeń: 5,5 km²
wysokosć: 79 metrow n.m.hł.
51.709314.357179
póstowe čisło: 03051
předwólba: 0355
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Gołynkaŕ/-ka
adjektiw:
gołynkojski
skłonowanje:
, tam, Gołynk, , tam
Něhdyša wjesna šula w Gołynku, dźensniši muzej
Něhdyša wjesna šula w Gołynku, dźensniši muzej

Něhdyša wjesna šula w Gołynku, dźensniši muzej

Gołynk (němsce Gallinchen) je měšćanski dźěl Choćebuza w braniborskej Delnjej Łužicy. Ma něhdźe 2.500 wobydlerjow a nadeńdźe so na juhu Choćebuza při lěwym brjoze Sprjewje. Přez Gołynk běžitej zwjazkowa dróha 97 a awtodróha 15 (BłótaBaršć).

Wjes naspomni so prěni raz w lěće 1421. We 1880tych lětach běše Gołynk po statistice Arnošta Muki ryzy serbska wjes z 375 wobydlerjemi.[2] 70 lět pozdźišo namakaše Arnošt Černik jenož hišće dweju rěčnikow serbšćiny.[3]

Ke Gołynkej słuša Radlikojski młyn při Sprjewi.

Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Herbert Nowak (1916–2011), serbski farar a awtor; narodźeny w Gołynku

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2015; cottbus.de
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  3. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [1304 wobydlerjo, z nich 2 dorosćenaj z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 1 z pasiwnymi, 0 serbskich dźěći a młodostnych, 1301 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkazaj[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Gallinchen/Gołynk – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
  • Gołynk w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije