K wobsahej skočić

Dubje

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Dubje
Eichow
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
Połoženje na karće Delnjeje Łužicy
DEC
gmejna: Gołkojce
zagmejnowanje: 1993
wobydlerstwo: 476 (2006)[1]
wysokosć: 60–70 metrow n.m.hł.
51.76194444444414.12861111111160–70
póstowe čisło: 03099
předwólba: 035604
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Dubjanaŕ/-ka
adjektiw:
dubjański
skłonowanje:
, tam, Dubje, , tam
Dubje na karće z lěta 1846
Dubje na karće z lěta 1846

Dubje na karće z lěta 1846

Dubje (němsce Eichow) je delnjołužiska wjes w braniborskim wokrjesu wokrjesu Sprjewja-Nysa, kotraž słuša wot lěta 1993 do gmejny Gołkojce. Leži při krajnej dróze mjez Choćebuzom a Wětošowom kaž tež při awtodróze 15 a ma něhdźe 470 wobydlerjow.

Dubje rěka tež jeničke parkowanišćo při němskej awtodróze z oficielnym serbskim mjenom, kotrež leži něhdźe kilometer južnje wsy.

Wjes so w lěće 1458 jako Eychen prěni raz naspomni.

Po statistice Arnošta Muki měješe wjes w lěće 1884 cyłkownje 548 wobydlerjow, z nich 513 Serbow (94 %) a 35 Němcow.[2] Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 22,3 %.[3]

  1. staw: 2006; Podaća na webstronje gmejny Gołkojce
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 71. → wšě wjeski
  3. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 257. [663 wobydlerjow, z nich 109 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 22 z pasiwnymi, 17 serbskich dźěći a młodostnych, 515 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije