Šunow
| ||
gmejna: | Ralbicy-Róžant | |
zagmejnowanje: | 1974 (do Ralbic) | |
wobydlerstwo: | 259 (31. decembra 2023)[1] | |
wysokosć: | 136 metrow n.m.hł. | |
51.32277777777814.227222222222136
| ||
póstowe čisło: | 01920 | |
předwólba: | 035792 | |
Swjaty křiž w Šunowje | ||
wikidata: Šunow (Q160812)
|
Šunow (němsce Schönau) je wjes z 259 wobydlerjemi w hornjołužiskim Budyskim wokrjesu. Wot lěta 1994 słuša ke gmejnje Ralbicy-Róžant a je po wobydlerstwje jeje třeći najwjetši wjesny dźěl.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Šunow leži wokoło tři kilometry sewjerozapadnje gmejnskeho centra Ralbic we wysokosći 136 metrow nad mórskej hładźinu na lěwym brjoze Klóšterskeje wody w serbskich Delanach. Najblišej měsće stej Kulow něhdźe sydom kilometrow na sewjer a Kamjenc něhdźe jědnaće kilometrow na juhozapad.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjesne mjeno bu najskerje wot staroserbskeho Šumow wotwodźeny, štož poćahuje so na połoženje w jara lěsojtej kónčinje, přirunaj serbiskochorwatsce šuma = „lěs“.
Prěnje historiske naspomnjenje jako Schzonow je z lěta 1374.[2] Ležownostne knjejstwo měješe přez lětstotki Klóšter Marijina hwězda, kotremuž słušeše tež klóšterske kubło w Šunowje.
We 1880tych lětach měješe Šunow po statistice Arnošta Muki cyłkownje 247 wobydlerjow, z nich 237 Serbow (96 %) a dźesać Němcow.[3] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbski podźěl ludnosće wot 90 %.[4]
Wosobiny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Jurij Gustav Kubaš (1845–1924), farar a publicist
- Pětr Hila (1860–1932), wučer, kantor a dirigent
- Jurij Młynk (1927–1971), literarny stawiznar a přełožowar
- Franc Šěn (* 1950), literarny stawiznar a bibliograf
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Alois Langa: Šunow – wjes serbskich swjedźenjow. W Rozhledźe 2/1994, str. 49slsl.
- ↑ staw: 31. decembra 2023; am-klosterwasser.de
- ↑ Šunow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 101. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 252. [298 wobydlerjow, z nich 192 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 4 z pasiwnymi, 71 serbskich dźěći a młodostnych, 31 bjez znajomosćow] → wšě wjeski