Łužičenjo

Łužičenjo (delnjoserbsce: Łužycanarje (stare Łužycany), łaćonsce Lusitzi abo Lusici, němsce: Lusizer, pólsce: Łużyczanie) běchu zapadosłowjanski kmjen w Delnjej Łužicy.

Po sydlenskim hiatusu wot něhdźe 200 hač do 300 lět po daloko sahacym wotpućowanju Germanow z tutoho regiona w 4./5. lětstotku dóńdźe drje wokoło 700 (dotal najstarši dendrodatum ze sćěny pod słowjanskim hrodźišćom w Lubnjowje) a w sylnišej měrje we 8. lětstotku k wobsydlenju Delnjeje Łužicy přez słowjanske skupiny.

Prěni raz naspomnichu so woni pod mjenom Lusitzi w Bayerskim geografje zesrjedź 9. lětstotka. Wokoło lěta 870/880, najpozdźišo 890, započa so po nowych dendrochronologiskich přepytowanjach w Delnjej Łužicy twarjenje hrodźišćow. Swój wjeršk docpě tute wuwiće wokoło lěta 920, jako mějachu Łužičenjo něhdźe 30 hrodźišćow w kraju mjez Brěšću a Dubju na zapadźe a Nysu a Bobrom na wuchodźe. Tute wuwiće bě bjezdwěla reakcija na přiběrace wohroženje přez Wuchodofrankowske mócnarstwo, kotrež wuwjercholi potom w znatej wójnskej wuprawje krala Hendricha I. z lětow 928/29 přećiwo Habolanam, Dalemincam a Čecham a lěta 932 přećiwo Łužičanam we Łužicy. Słowjanska elita bu přez markhrabju Gera w druhej połojcy 10. lětstotka do dalokeje měry wotstronjena. mjez lětomaj 1002 a 1031 běštej Delnja a Hornja Łužica (něhdyši kmjenowy teritorij Milčanow) pod pólskej wyšnosću.

Podawki 11. a prěnjeje połojcy 12. lětstotka wostanu njejasne. Hakle z druheje połojcy 12. lětstotka je zaso wjace pisomnych žórłow. Tutón čas padnje do druheje fazy srjedźowěkowskeho sydlenja we wuchodźe, jako załožichu słowjanscy wobydlerjo hromadźe z němskimi abo flamskimi sydlerjemi nowe wsy w starym sydlišćowym teritoriju a započachu z trjebjenjom dotal njewotkrytych lěsowych płoninow. Njedźiwajo na z tym zahajenu asimilaciju wobsteji hač do dźensnišeho słowjanske wobsydlenje Delnjeje Łužicy přez serbski lud.

Literatura

• Joachim Henning: Archäologische Forschungen an Ringwällen in Niederungslage: die Niederlausitz als Burgenlandschaft des östlichen Mitteleuropas im frühen Mittelalter. W: tóns. / Alexander Ruttkay (wud.): Frühmittelalterlicher Burgenbau in Mittel- und Osteuropa. Tagung Nitra 7.-10. oktobra 1996 (Bonn 1998), str. 9–29. ISBN 3774927960
• Karl-Uwe Heußner, Thorsten Westphal: Dendrochronologische Untersuchungen an Holzfunden aus frühmittelalterlichen Burgwällen zwischen Elbe und Oder. W: tunje tam str. 223–234.
• Felix Biermann: Slawische Besiedlung zwischen Elbe, Neiße und Lubsza. Archäologische Studien zum Siedlungswesen und zur Sachkultur des frühen und hohen Mittelalters. Ergebnisse und Materialien zum DFG-Projekt "Germanen - Slawen - Deutsche", Bonn 2000, ISBN 3774929882
• Joachim Henning: Der slawische Siedlungsraum und die ottonische Expansion östlich der Elbe: Ereignisgeschichte - Archäologie - Dendrochronologie. W: tóns. (wud.), Europa im 10. Jahrhundert. Archäologie einer Aufbruchszeit. Internationale Tagung in Vorbereitung der Ausstellung „Otto der Große, Magdeburg und Europa" (Mainz 2002) str. 131–146. ISBN 3805328729
• Günter Wetzel: Germanen - Slawen - Deutsche in der Niederlausitz. Bericht der Römisch-Germanischen Kommission 83. 2002, str. 206–242.

Wotkaz

• Łužičenjo a Mišnjenjo na Krakowskej uniwersiće w 15. a 16. lětstotkomaj

Słowjanske kmjeny