Łaćonšćina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lingua Latina
Łaćonšćina
kraje Katolska cyrkej, Vatikanske město
rěčnicy mortwa rěč
znamjenja a klasifikacija
klasifikacija Indoeuropske rěče
Italiske rěče
Łaćonšćina
oficielny status
hamtska rěč Vatikanske město
rěčne kody
ISO 639-1:

lt

ISO 639-2:

lat

ISO 639-3 (SIL):

ltn

wikipedija
Wobdźěłać
p  d  w

Łaćonšćina (prjedy serbsce tež łaćanšćina, we wobchadnej rěči łaćina) je mortwa, ale hač do dźensnišeho wužiwana rěč, kotraž je na Apenninskej połkupje nastała. Wona je była zakład za wšě romaniske rěče. Dźensa wužiwa so předewšěm w křesćanskej liturgiji a we fachowych wurazach (biologija, lěkarstwo, filozofija atd.). Nimo toho maja wjele rěčow, wosebje europskich, mnoho požčonkow z łaćonšćiny, tež we wšědnym słowoskładźe.

Fonetika[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wokale a diftongi[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łaćonšćina ma pjeć krótkich (a, e, i, o, u) a pjeć dołhich (ā, ē, ī, ō, ū) wokalow. Krótke wokale so bjez diakritiskich znamješkow pisaja, mjeztym zo dołhe wokale so ze znamješkom ¯ pisaja.

Nimo toho ma štyri diftongi: ae, oe, eu, au.

Konsonanty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Konsonant c so jako k wurjekuje. Změna wurjekowanja před wokalomaj "e" a "i" je so pozdźišo stało.

Gramatika[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łaćonšćina ma jara kompleksnu gramatiku.

Substantiwy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Substantiwy maja tři genusy na rozdźěl wot romaniskich rěčow. Nimo toho maja šěsć padow, kotrychž formy wotwisuja wot numerusa (gramatiskeho čisła) a klasy deklinacije.

Rozeznawa so pjeć deklinacijow:

  • prěnja abo a-deklinacija
  • druha abo o-deklinacija
  • třeća abo měšana deklinacija
  • štwórta abo u-deklinacija
  • pjata abo e-deklinacija.

Adjektiwy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Adjektiwy so w genusu, numerusu a padźe po substantiwje złožuja. Při nich jenož tři deklinacije klasy wustupuja.

  • bona "dobra" - žónska forma so po prěnjej deklinaciji skłonjuje.
  • bonus "dobry", bonum "dobre" - muska a srjedźna forma so po druhej deklinaciji skłonjuje.
  • fēlīx - so po třećej deklinaciji skłonjuje.

Wjele adjektiwy so móžeja stopnjować. Komparatiwne kóncowki su -ior (za žónski a muski genus) a -ius (za srjedźny genus), mjeztym zo superlatiw ma kóncowki -issim/us/-um/-a. Adjektiwy na -er maja wariantu -rim/us/-um/-a, mjeztym zo adjektiwy na l maja -lim/us/-um/-a.

Někotre, často wužiwane adjektiwy maja njeregularne formy.

  • bonus "dobry", melior, melius "lěpši", optimus "najlěpši";
  • malus "špatny", peior, peius "špatniši", pessimus "najšpatniši";
  • māgnus "wulki", māior, māius "wjetši", maximus "najwjetši";
  • parvus "małki", minor, minus "mjeńši", minimus "najmjeńši";
  • multi "wjele", plūrēs, plūra "wjace", plūrimī "najwjace".

Pronomeny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Při pronomenach ma jenož třeća wosoba rozdźělne formy po genusu, mjeztym zo druhe wosoby nimaja tajki rozdźěl.

Werby[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Werby maja mnoholičbne formy.

Rozeznawa so pjeć konjugacijow:

  • ā-konjugacija
  • ē-konjugacija
  • měšana konjugacija
  • ī-konjugacija
  • i-konjugacija

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Kauderwelsch Band 176, Latein Wort für Wort, 1. nakład, 2004, ISBN 3-89416-354-2
  • J.M. Stowasser, M. Petschenig, F. Skutsch: Lateinisch - deutsches Schulwörterbuch, 1994, ISBN 3-486-13405-1



Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije