Ćěchorjecy
| ||
gmejna: | Dobruša-Huska | |
zagmejnowanje: | 1936 (do Hnašec) | |
wobydlerstwo: | 93 (31. decembra 2022)[1] | |
přestrjeń: | 1,67 km² | |
wysokosć: | 220 metrow n.m.hł. | |
51.15694444444414.373055555556220
| ||
póstowe čisło: | 02692 | |
předwólba: | 035930 | |
wotwodźene słowa: |
| |
Stary Ćěchorčanski hród | ||
wikidata: Ćěchorjecy (Q10787696)
|
Ćěchorjecy (němsce Techritz) su hornjołužiska wjeska z 93 wobydlerjemi[2] na juhu Budyskeho wokrjesa w Sakskej, kotraž słuša wot lěta 1999 ke gmejnje Dobruša-Huska. Přisłušeja Hodźijskej ewangelskej wosadźe.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjeska leži při Běłonosličanskej wodźe, lěwym přitoku Sprjewje, we wysokosći wot 220 metrow nad mórskej hładźinu juhozapadnje Budyšina w hórkatych Hornjołužiskich honach. Sewjerozapadnje Ćěchorjec běži statna dróha S119 (Budyšin–Wjazońca).
Susodne wjeski su Hrubjelčicy na sewjerowuchodźe, Słónkecy na juhowuchodźe a Hnašecy na juhu.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Decherwicz pochadźa z lěta 1380. W lěće 1407 płaći jako allodium (swobodne kubło) a 1562 jako sydło ryćerkubła, kotrež wukonješe tež ležownostne knjejstwo we wsy. Cyrkwinsce słušachu Ćěchorjecy po reformaciji najprjedy do Budyskeje ewangelskeje wosady a wot lěta 1674 do Hodźijskeje.[3] Porno susodnym Hnašecam bě wjeska dźěl Hornjołužiskeho markhrabinstwa.
Hač do lěta 1936 běchu Ćěchorjecy samostatna gmejna a po tym hač do gmejnskeje reformy lěta 1994 dźěl Hnašečanskeje gmejny.
Wobydlerstwo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 118 wobydlerjow, z nich 102 Serbaj (86 %).[4] Při ludličenju 1925 bě wot cyłkownje 150 wobydlerjow 141 ewangelskich a dźewjeć katolskich.[3]
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
- ↑ 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
- ↑ Horje skočić do: 3,0 3,1 Ćěchorjecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 60. → wšě wjeski