K wobsahej skočić

Tšawnica

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Tšawnica na hamtskej karće z lěta 1921

Tšawnica (němsce Tranitz) bě wjes w Delnjej Łužicy, kotraž bu w lětomaj 1983/84 wotbagrowana za brunicowu jamu Choćebuz-sewjer. Po hamtskich ličbach mějachu so 171 wosobow přesydlić, při čimž bě něhdźe 70 wobydlerjow hižo do toho swoju wjes wopušćiło.

Geografija

[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjes ležeše wuchodnje Choćebuza při prawym, wuchodnym brjoze Tšawniskeje rěčki. Susodne wsy běchu Šlichow na juhozapadźe, Liškowk na zapadźe a Liškow na sewjerozapadźe.

Stawizny

[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wopomnjenski kamjeń za Tšawnicu

Prěnje pisomne naspomnjenje jako Trawnitz pochadźa z lěta 1463. Ze serbšćiny pochadźace wjesne mjeno poćahuje so na trawnu wokolinu, w kotrejž bu wjeska załožena. Prěni znaći wobsedźerjo ryćerkubła słušachu k zemjanskej swójbje von Zabeltitz. Wot 1809 słušeštej kubło a wjes Schöningskej załožbje.

Znajmjeńša wot časa reformacije słušeše Tšawnica do Liškowskeje ewangelskeje wosady.

Přez wobzamknjenje gmejnskeje rady bu gmejna dnja 31. měrca 1982 rozpušćena. W lěću 2010 woswjećichu wopomnjenski kamjeń na městnje něhdyšeje wsy.

Wobydlerstwo

[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Tšawnica w lěće 1884/85 cyłkownje 250 wobydlerjow, z kotrychž rěčeše 230 serbsce. Jeničce tři němske swójby bydlachu we wsy, mjez druhim kublerska.[1] Po podaćach Tšawniskeho wobydlerja Fryca Harnaša rěčachu tež do Druheje swětoweje wójny hišće nimale wšitcy Tšawničenjo serbsce, štož so hakle z přichadom přesydlencow z wuchodnych stron Němskeje po 1945 přeměni. Arnošt Černik zwěsći w lěće 1954 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 46,1 %, mjez nimi 32 serbskich młodostnych.[2] 43 žonow nošeše hišće serbsku drastu, z kotrychž bě pak 36 staršich hač 45 lět. W lěće 1956 załoži so pod wjednistwom Fryca Harnaša Domowinska skupina. Poslednju meju stajichu hišće w lěće 1981. Tehdy měješe wjes hišće 77 wobydlerjow.

Žórła

[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
  • Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 322–328, ISBN 978-3-7420-1623-2.
  1. ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  2. ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 259. [295 wobydlerjow, z nich 82 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 22 z pasiwnymi, 32 serbskich dźěći a młodostnych, 159 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkaz

[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
  • Tšawnica w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
51.7711114.45722
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije