Struga
 |
Tutón zapisk zaběra so z rěčku we Łužicy. Za dalše woznamy hlej Struga (wjacezmyslnosć). |
 Struga w Mułkecach | |
| ćeče přez | Trjebin, Slepo |
| žórło | w Běłej Wodźe |
| wuliw | zapadnje Noweho Města do Sprjewje (51° 29′ 34″ S, 14° 26′ 23″ W51.49277777777814.439722222222Koordinaty: 51° 29′ 34″ S, 14° 26′ 23″ W ) |
| mórski basenk | Sewjerne morjo |
Struga je rěčka w sewjernej Hornjej Łužicy w Sakskej. Wona je prawy přitok Sprjewje a ćeče přez Slepjansku kónčinu. Po Kiće Lorencu je wona symbol za přeměnjenje Slepjanskeho regiona.
Rěčka so na zapadźe Běłeje Wody wužórli a běži najprjedy sewjernje Wochožanskeje jamy přez Trjebin a Slepo do zapadneho směra. W Slepom so na juh wobroći a přeběži wjesce Rowno a Mułkecy, hdźež so jej wotlěwa z Miłoraza pochadźaca Šěroka hrjebja přidruži. Blisko Noweho Města so wotprawa do Sprjewje wuliwa. Struga je dźensniši dźeń nimale na cyłym rěčnym běhu kanalizowana.
Dla swojeho połoženja w bliskosći brunicowych jamow je Struga jara kisała a železnata. Za čas NDR bě nimo toho přez industrijne wotwody z Běłeje Wody ćežko wobćežena.
We wobłuku germanizacije serbskich geografiskich mjenow pod nacionalsocialistiskim knjejstwom přemjenowachu Strugu w lěće 1937 oficielnje na „Wellenbach“, štož něhdźe wotpowěduje přełožkej prasłowjanskeho słowa struga. 1949 dósta rěčka swoje stare mjeno po wobzamknjenju Nišćanskeho wokrjesneho sejmika wróćo.[1]
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Kito Lorenc: Struga: Wobrazy našeje krajiny. Bilder einer Landschaft. VEB Verlag Domowina, Bautzen 1967.
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Gero Lietz: Zum Umgang mit dem nationalsozialistischen Ortsnamen-Erbe in der SBZ/DDR. Leipzig 2005, ISBN 3-937209-63-8, str. 102.
Wotkaz
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Struga – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow