Prawa rjaponka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
(ze strony „Solotwička” sposrědkowane)
Prawa rjaponka
Prawa rjaponka (Valerianella carinata)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Asteridy
Euasteridy II
rjad: (Dipsacales)
swójba: Bałdrijanowe rostliny (Valerianaceae)
ród: Rjaponka[1] (Valerianella )
družina: Prawa rjaponka
wědomostne mjeno
Valerianella locusta
(L.) Laterr.
Wobdźěłać
p  d  w

Prawa rjaponka (Valerianella locusta) je rostlina ze swójby bałdrijanowych rostlinow (Valerianaceae). Dalše serbske mjeno je solotwička[1].

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prawa rjaponka je jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 5 hač 15 cm.

Łopjenowa rozeta ma łopatkojte łopjena z dołhosć wot 2 hač 7 cm.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łopjena su přećiwostejne. Hornje łopjena su lancetojte.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot apryla hač meje. Kćenja su běłe abo blědolila, likojte, docpěwaja dołhosć wot 3 mm a sedźa na wjacekróć rozhałuzowanych stołpikach w hłójčkojtych skupinach. Króna je pjećkónčkowa.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Płód je wopłonjeny, kulojty, krótko přikónčeny a hładki.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na rolach, njewobdźěłanych polach, winicach, pućowych a nadróžnych kromach. Preferuje čerstwe, pěskojte hač hlinjane pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

W južnej Němskej rostlina je wot młódšeho kamjentneje doby dopokazana.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina so jako solotejowa rostlina plahuje.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. 1,0 1,1 W internetowym słowniku: Feldsalat

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 370 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 218 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije