Skalny płónčik

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Skalny płónčik
Skalny płónčik (Acinos arvensis)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Lamiales)
swójba: Cycawkowe rostliny (Lamiaceae)
podswójba: Nepetoideae
tribus: Mentheae
ród: Płónčik[1][2]
družina: Skalny płónčik
wědomostne mjeno
Acinos arvensis
(Lam.) Dandy
Wobdźěłać
p  d  w

Skalny płónčik (Acinos arvensis) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).

Synonymy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Calamintha acinos (L.) Clairv.

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Skalny płónčik je jednolětna abo dwulětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 10 hač do 30 cm. Wonja kaž mjetlička.

Stołpik je kosmaty.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łopjena su přećiwostejne, krótko stołpikate, owalne hač lancetojte, njesu na kóždym boku 1-4 krótke zubki a docpěwaja dołhosć wot 1 hač do 2 cm. Na delnim boku njesu sylnje so pokazowace nerwy.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot junija hač do septembra. Módrowioletne kćenja docpěwaja dołhosć wot 0,7 hač do 1 cm. Wone su w klamje běłe. Króna docpěwa dołhosć wot 8 hač do 10 mm. Keluch je dwuhubkaty, husto wotstejo kosmaty a docpěwa dołhosć wot 5 hač do 7 mm. Jich zubki su deleka brjuchaće rozšěrjene.

Keluch je za čas płodow začinjeny.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na mjezotowych suchich trawnikach, na skalnych hłowach, na nasypach, na murjach, w zemskich nadrěwańcach, w šćerkowych jamach a na dwórnišćach. Preferuje bazowe, małohumusowe pěskowe a kamjentne pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w srjedźnej a južnej Europje, ale tež w južnej Skandinawiskej rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 335.
  2. W internetowym słowniku: Quendel

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 318 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 244 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije