Lěsna pyskawa

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lěsna pyskawa
Ilustracija lěsneje pyskawy (Geranium sylvaticum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjadownja: (Rosopsida)
podrjadownja: (Rosidae)
rjad: (Geraniales)
swójba: Pyskowničkowe rostliny (Geraniaceae)
ród: Pyskawa[1] [2] (Geranium)
družina: Lěsna pyskawa
wědomostne mjeno
Geranium sylvaticum
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Lěsna pyskawa (Geranium sylvaticum) je rostlina ze swójby pyskowničkowych rostlinow (Geraniaceae).

Wopisanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćenje

Lěsna pyskawa je srěnjowulka, wjacelětna, zelišćowa rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 20 hač do 60 cm.

Lisćowe łopjena su jaskrawozelene a našćěpane lapate. Łopjenowe zubki su wótre a často čerwjene. Delnje łopjena docpěwaja šěrokosć wot 6 hač do 15 cm a su hač nad srjedźišća rukojte a pjećdźělne hač sydomdźělne. Wotrězki su hłuboko dźělene a hrubje zubate.

Wona kćenje wot junija hač julija (wot meje hač awgusta) z 22 hač 26 mm wulkimi ćěmnomódrojtymi hač načerwjeń purpurowymi kćenjemi, kotrež běłe srjedźišćo maja a docpěwaja šěrokosć wot 1,7 hač do 3,3 cm. Kćenja často steja po dwěmaj na žałzokosmatych stołpikach. Krónowe łopješka su kulojćene.

Čim dale na sewjeru so tuta rostlinska družina w sewjerowuchodnej Europje nadeńdźe, ćim husćišo so namaka tež formy z róžojtymi abo běłymi kćenjemi.

Płód ma typisce pyskawojtu postawu.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na włóžnych lěsnych kromach, we wudolinowych lěsach, kerčinach a na tučnych łukach. Najebać jeje mjenoweho dźěla rosće w horinach na łukach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Noty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 410
  2. W internetowym słowniku: Storchschnabel

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Peter F. Yeo; Geranium, Stuttgart 1988 (němsce)
  • Heinz-Dieter Krausch; Kaiserkron und Päonien rot..., Hamburg 2003 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 50 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije