Lěćna horiwka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lěćna horiwka
Lěćna horiwka (Adonis aestivalis)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Ranunculales)
swójba: Maslenkowe rostliny (Ranunculaceae)
podswójba: Ranunculoideae
tribus: Adonideae
ród: Horiwka[1][2] (Adonis)
družina: Lěćna horiwka
wědomostne mjeno
Adonis aestivalis
L. (1762)
Wobdźěłać
p  d  w
Adonis aestivalis
Jědojta družinaŠkitana družina

Lěćna horiwka (Adonis aestivalis) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Lěćna horiwka naha rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 25 hač do 60 cm.

Sedźace łopjena su husto stejace, wjacekróć pjerite a njesu něhdźe 1 šěroke kónčki.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot junija hač awgusta (wot meje hač do julija). Nakónčne kćenja steja po jednym a docpěja šěrokosć wot 1 hač do 3 (3,5) cm. Pjeć nahich keluškowych łopješkow je přilěhawe, zelene. Pjeć hač wósom dołhojtych krónowych łopješkow je čerwjene abo blědožołte a často na spódku čorne.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Płodźiki husto steja. Njesu na kónčku zeleny, zrunany, krótki pysk a su na hornim boku troskate.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na žitnych rolach. Ma radšo hlinjane, wapnite pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w srjedźnej a južnej Europje a w Aziji rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Podobna družina[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Płomjaca horiwka‎‎ (Adonis flammea) ma stołpik, kotryž je na spódku mjechko kosmaty. Keluškowe łopješka su wonka kosmate. Płodźiki njesu na delnim boku jasny zubičk a wotboka kónčka křiwjeny pysk.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 151.
  2. W internetowym słowniku: Adonisröschen

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 108 (němsce)
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 200 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije