Kukow
| ||
| gmejna: | Pančicy-Kukow | |
| zagmejnowanje: | 1957 | |
| wobydlerstwo: | (31. decembra 2022)[1] | |
51.2360214.20471
| ||
| póstowe čisło: | 01920 | |
| předwólba: | 035796 | |
 Plan Kukowskeho hrodźišća | ||
wikidata: Kukow (Q27077409)
| ||
Kukow je sydlišćo w serbskej Hornjej Łužicy a wot 1957 z dźělom gmejny Pančicy-Kukow. Do toho bě samostatna gmejna z wjesnym dźělom Stara Cyhelnica.
Nadeńdźe so na prawym boku Klóšterskeje wody napřećo Pančicam a sewjernje klóštra Marijina hwězda.
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Sewjerowuchodnje wsy při Klóšterskej wodźe nadeńdźe so Kukowske hrodźišćo, kotrež słužeše Milčanam hižo do přichada Němcow jako zepěranišćo.
Wjes naspomni so prěni raz w lěće 1248 jako Kucov. Ležownostne knjejstwo měješe susodny klóšter Marijina hwězda.[2] Kukowske kubło bě z klóšterskim wudworom.
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 335 wot cyłkownje 345 Kukowčanow serbsce.[3] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 84,8 %.[4]
Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Měrćin Bjarnat Just z Friedenfelsa (1642–1721), Budyski tachant, spisaćel a wudawaćel
- Hrjehor Józef Just (1671–1742), farar a załožer fundacije za wukubłanje Serbow
- Bosćan Tecelin Mět (1759–1835), duchowny, spisowaćel na nabožinskim polu
- Jurij Wawrik (1816–1878), młynk, ludowy spisaćel
- Mikławš Truc (1839–1917), wojnar, twarc knjejskich wozow a pozdźišo awtow, předewzaćel
- Jakub Bart-Ćišinski (1856–1909), basnik, publicist, redaktor a załožer serbskeje dramatiki
- Mikławš Hajna (1876–1941), wučer, ludowy spisowaćel, fejetonist
- Mikławš Just (1885–1975), farar a kulturny prócowar
- Jurij Skala (1893–1979), póstowy přistajeny a funkcionar powołanskeho zwjazka
- Franc Natuš (1898–1950), kuchar, překupc, narodny prócowar
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ staw: 31. decembra 2022; am-klosterwasser.de
- ↑ Kukow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 251. [689 wobydlerjow, z nich 426 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 1 z pasiwnymi, 157 serbskich dźěći a młodostnych, 105 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Kukow – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow