Hejduška (rostlina)

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Hejduška
Kćějaca hejduška (Fagopyrum esculentum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eudikotyledony
Jadrowe eudikotyledony
rjad: (Caryophyllales)
swójba: Wuroćowe rostliny
(Polygonaceae)
ród: (Fagopyrum)
družina: Hejduška[1][2]
wědomostne mjeno
Fagopyrum esculentum
Moench
Wobdźěłać
p  d  w

Hejduška[1][2] (Fagopyrum esculentum) je rostlina ze swójby wuroćowych rostlinow (Polygonaceae). Regionalne słowo je hejduš[1][2].

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hejduška je jednolětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 60 cm hač do 1 m. Rostlina za čas dweju měsacow dozrawi, tak zo su dwoje žně w lěće móžne.

Zrunane stołpiki su zwjetša čerwjenojte.

Kłokojte łopjena maja wutrobojtu bazu. Pódlanske łopješka su titkojće zrosćene.

Kćěje wot julija hač do oktobra. Wonjace kćenja su běłe abo róžojte a steja we wokołkowych kićach. Kćenjowa wobalka wobsteji z pjeć łopješkow. Wone su bohate na měd.

Třihranite płody su na škrob bohate worješki z krutej, brunej skórku. Wone docpěja dołhosć wot něhdźe 5 mm.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na rolach, drjebiznowych městnach a na pućowych kromach. Ma radšo suche pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Pochadźa ze sewjerneje Chinskeje a Turkestana, ale nětko je w srjedźnej a južnej Europje wustupuje.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina bu na pěskowych pódach a na holanskich rolach předewšěm w Aziji a srjedźnej Europje kultiwowana, při čimž jeje plahowanje je jara woteběrało. Dźensa słuži w Němskej nimale jenož jako skótnu a ptaču picu, ale so pak w někotrych krajach jako wažnu cyrobinu wužiwa.

Wułušćene symjenja so předewšěm jako syru zeleninu, přidawk do poliwki a hejdušne krupy wužiwaja.

Wobrazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. 1,0 1,1 1,2 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 141.
  2. 2,0 2,1 2,2 W internetowym słowniku: Buchweizen

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica Serbska, Budyšin 1927.


Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije