Hłowna sudetska šćežka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Woznamjenjenje šćežki

Hłowna sudetska šćežka Mieczysława Orłowicza (pólsce Główny Szlak Sudecki imienia Mieczysława Orłowicza, skrótka GSS) je z čerwjenej barbu woznamjenjena pućowanska hórska šćežka, kotraž wjedźe ze Świeradowa-Zdroja do Prudnika přez najzajimawše dźěle Sudetow.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Ideja šćežki zjewi so prěni raz na zetkanju Sudetskeje komisije Pólskeho tatranskeho towarstwa dnja 24. oktobra 1947. Lěto podźišo so dźěła při woznamjenjenju šćežki započachu. Składnostnje jubileja 100 lět turizma w Pólskej w lěće 1973 spožči Komisija hórskeho turizma Hłowneho zarjadnistwa PTTK Hłownej sudetskej šćežce mjeno Mieczysława Orłowicza w připóznaću jeho přinoška za turizm a domiznowědu.

Přeběh[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hłowna sudetska šćežka na karće horin

W běhu wjele lět přeměnješe so přeběh šćežki. Dźensa so započina w Świeradowje-Zdroju, wjedźe přez Jizerske horiny (Wysoka Kopa, 1126 m a Wysoki Kamień, 1058 m) do Szklarskeje Poręby, potom přez Kyrkonoše (Wodopad Kamieńczyka, Wielki Szyszak - 1509 m, Přechod pod Sněžku - 1398 m) do Karpacza; dalše etapy su horiny Rudawy Janowickie (Skalnik, 945 m) do Krzeszowa, Kamjentne a Čorne hory do Jedliny-Zdroju, Sowje hory (Wielka Sowa, 1015 m), Slěborny přechod dźělacy ju wot Bardzkich hor. Dale přez Wambierzyce, šćežka wjedźe w Taflojte hory a do bliskich sudetskich kupjelow: Kudowa-Zdrój, Duszniki-Zdrój; dale Orlicke a Bystrzycke hory, wodopad Wilczki, Masiw Śnieżnika, hory Krowiarki, Londek-Zdrój, Złote hory do Paczkowa (hdźe so w běhu wjelu lět na dwórnišću kónčiše) a dale přez Kałków, Głuchołazy, Opawske hory do Prudnika[1]. Šćežka wobjima někotre wažne sudetske dypki, kaž wjerškaj Sněžki a Śnieżnika.

Dołhosć šćežki je něhdźe 440 kilometrow, a čas přechoda je 104 hodźiny.[2]

  • Wyše přispomnjene mjena su přełožk z pólšćiny. Tute su originalne wersije někotrych z nich:

Jizerske hory – pol. Góry Izerskie, čes. Jizerské hory, Kyrkonoše – pol. Karkonosze, čes. Krkonoše, Přechod pod Sněžku – Przełęcz pod Śnieżką, Kamjentne hory – pol. Góry Kamienne, čes. Meziměstská vrchovina, Čorne hory – Góry Czarne, Sowje hory – Góry Sowie, Slěborny přechod – Przełęcz Srebrna, Bardzke hory – Góry Bardzkie, Taflojte hory – pol. Góry Stołowe, čes. Stolové hory, Orlicke hory – pol. Góry Orlickie, čes. Orlické hory, Bystrzycke hory – pol. Góry Bystrzyckie, čes. Bystřické hory, Masiw Śnieżnika – pol. Masyw Śnieżnika, čes. Králický Sněžník, Złote hory – pol. Góry Złote, čes. Rychlebské hory, Opawske hory – pol. Góry Opawskie, čes. Zlatohorská vrchovina

Pěši turizm[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Šćežka steji přez cyłe lěto k dispoziciji, wšak móža někotre z jeje wotrězkow w zymje dla strachu lawinow (Kyrkonoše) respektiwnje strašnych bahnow (Taflojte hory) zawrjene być. Je wjele hórskich chat w rjadowanju PTTK (Pólskeho turistiskeho towarstwa). Pólske hórske chaty su winowate kóždeho zaměstnjeć, kiž njemóže do chowanja słónca žane druhe městno nańć abo w nuzowym padźe.[3]

Galerija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hórske chaty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schronisko (hórska chata) PTTK Na Stogu Izerskim
  • Schronisko Wysoki Kamień
  • Schronisko „Kamieńczyk”
  • Schronisko PTTK Na Hali Szrenickiej
  • Schronisko Szrenica
  • Schronisko PTTK „Pod Łabskim Szczytem”
  • Schronisko PTTK „Odrodzenie”
  • Schronisko „Dom Śląski”
  • Schronisko PTTK „Samotnia”
  • Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka”
  • Schronisko PTTK „Nad Łomniczką”
  • Schronisko PTTK „Andrzejówka”
  • Schronisko PTTK „Zygmuntówka”
  • Schronisko „Orzeł”
  • Schronisko „Sowa”
  • Schronisko PTTK „Pasterka”
  • Schronisko PTTK „Na Szczelińcu”
  • Schronisko PTTK „Pod Muflonem”
  • Schronisko PTTK „Orlica”
  • Schronisko PTTK „Jagodna”
  • Schronisko „Na Iglicznej”
  • Schronisko PTTK „Na Śnieżniku”
  • Schronisko PTTK „Pod Kopą Biskupią”

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Warunki przyznania odznaki Główne Szlaki Górskie Polski
  2. Warunki przyznania odznaki Główne Szlaki Górskie Polski
  3. Regulamin schroniska PTTK

Hlej tež[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Bibliografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Z. Garbaczewski: Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza, Waršawa 1985
  • R. Szewczyk: Szlakiem sudeckim, Waršawa 2010
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije