Dźiwja kaledźina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Dźiwja kaledźina
Illustration Viburnum opulus0.jpg
Ilustracija dźiwjeje kaledźiny (Viburnum opulus)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Asteridy
Euasteridy II
rjad: (Dipsacales)
swójba: Pižmonkowe rostliny (Adoxaceae)
ród: Kaledźina[1] (Viburnum)
družina: Dźiwja kaledźina
wědomostne mjeno
Viburnum opulus
.
Wobdźěłać
p  d  w
Information icon.svg
Jědojta družina

Dźiwja kaledźina (Viburnum opulus) je kerk ze swójby pižmonkowych rostlinow (Adoxaceae).

Po někotrych žórłach rostlina je swójbje kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae) zarjadowana.

Dźiwja kaledźina ze zrałych płodami
Dźiwja kaledźina z kćenjemi

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Dźiwja kaledźina je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1,5 hač 3 m.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Na woběmaj bokomaj zelene, nahe łopjena su přećiwostejne, njeprawidłownje zubate a třilapate abo pjećlapate a docpěwaja dołhosć a šěrokosć wot 12 cm.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot meje hač junija. Běłe kćenja docpěwaja šěrokosć wot 6 hač 8 mm a steja w 5 hač 10 cm šěrokich wokołkowyach pakićach, mjeztym zo kromowe kćenja su sterilne a jara wjetšene (1-2cm).

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hač 1 cm wulke, kulojte płody su čerwjene a brěčkate a docpěwaja šěrokosć wot 8 hač 10 mm.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće w łučinowych lěsach, na lěsnych kromach, rěčnych wobkromach a w žiwych płotach. Preferuje wutkate pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. W internetowym słowniku: Schneeball

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 464 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 432 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije