Dźiwja kaledźina
| |
| Ilustracija dźiwjeje kaledźiny (Viburnum opulus) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Asteridy Euasteridy II | |
| rjad: | (Dipsacales) |
| swójba: | Pižmonkowe rostliny (Adoxaceae) |
| ród: | Kaledźina[1] (Viburnum) |
| družina: | Dźiwja kaledźina |
| wědomostne mjeno | |
| Viburnum opulus | |
| . | |
Dźiwja kaledźina (Viburnum opulus) je kerk ze swójby pižmonkowych rostlinow (Adoxaceae).
Po někotrych žórłach rostlina je swójbje kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae) zarjadowana.
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Dźiwja kaledźina je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1,5 hač 3 m.
Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Na woběmaj bokomaj zelene, nahe łopjena su přećiwostejne, njeprawidłownje zubate a třilapate abo pjećlapate a docpěwaja dołhosć a šěrokosć wot 12 cm.
Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Kćěje wot meje hač junija. Běłe kćenja docpěwaja šěrokosć wot 6 hač 8 mm a steja w 5 hač 10 cm šěrokich wokołkowyach pakićach, mjeztym zo kromowe kćenja su sterilne a jara wjetšene (1-2cm).
Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Hač 1 cm wulke, kulojte płody su čerwjene a brěčkate a docpěwaja šěrokosć wot 8 hač 10 mm.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće w łučinowych lěsach, na lěsnych kromach, rěčnych wobkromach a w žiwych płotach. Preferuje wutkate pódy.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 464 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 432 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)