Běły komonc

Běły komonc

Běły komonc (Melilotus albus)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Eurosidy I
rjad:	(Fabales)
swójba:	Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba:	Mjetelojte kwěty (Faboideae)
ród:	Komonc (Melilotus)
družina:	Běły komonc
wědomostne mjeno
Melilotus albus
Medik.

Běły komonc (Melilotus albus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Wopis

Běły komonc je dwulětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 30 hač 120 cm.

Stołpik je zrunany a rozhałuzowany.

Łopjena

Łopjena su třiličbne. Łopješka su owalne abo linealne a zubate, mjeztym zo srjedźne maja dlěše stołpiki.

Kćenja

Kćěje wot junija hač septembra. Wisace, běłe kćenja docpěja dołhosć wot 4 hač 5 mm a steja we dołhich, jara wuskich kićach z dołhosću wot 4 hač 6 cm a z 40 hač 80 kćenjemi.

Płody

Łušćinowy płód docpěje dołhosć wot 3 hač 5 mm a je nahi, syćonerwowy, zmoršćeny a po zrałosći čorny.

Stejnišćo

Rosće w słónčnych njerodźowych zhromadnosćach, na pućach, nasypach, železniskich terenach, skałach, drjebiznowych městnach a pustych płoninach.

Rozšěrjenje

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

Wobrazy

• 
  Běły komonc
• 
  Běły komonc
• 
  Płody a symjenja běłeho komonca (Melilotus albus), Museum specimen
• 

Žórła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008 (němsce)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 188 (němsce)
• Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
• Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)