Łućo

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Łućo a Šepšecy na blidkowej karće Delni Wujězd, 1935.
Něhdyša wjesna tafla we Łuću.

Łućo (němsce Merzdorf)[1] bě wjes we Wojerowskim wokrjesu a sydło gmejny ze samsnym mjenom. W lěće 1978 bu za Bjerwałdsku jamu wotbagrowana.

Wjes ležeše sewjernje Delnjeho Wujězda a južnje Bjerwałda w Hornjołužiskej holi. Na zapadźe ćečeše rěka Sprjewja nimo Łuća a při sewjernej kromje Łućanskich ležownosćow Jamnowska rěčka. Kubło steješe na zapadźe Łuća a kěrchow běše při křižowanišću wosrjedź wsy.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje historiske naspomnjenje jako Merteinsdorf[2] pochadźa z lěta 1418. Ležownostne knjejstwo měješe w 17. lětstotku Wujězdźanske a we 18. lětstotku Manjowske ryćerkubło. Posledni wobsedźer ryćerkubła a cyłkownje 336 hektarow bě Georg Gierth, kiž bu přez rólnu reformu po kóncu Druheje swětoweje wójny wuswojeny.[3]

Hač do lěta 1978 bě Łućo samostatna gmejna, wot 1957 z wjesnymaj dźělomaj Bjerwałd a Šepšecy.

Wobydlerstwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 217 wot cyłkownje 226 Łućanow serbsce.[4] W cyłej Łućanskej wosadźe chodźachu tehdy 436 wosadnych k serbskej a jenož 38 k němskej spowědźi.[5]

Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 53 %.[6]

Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hlej tež[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 178–184, ISBN 978-3-7420-1623-2.
  1. Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch. LND, Budyšin 2008.
  2. Łućo w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  3. Uhyst. Delni Wujezd. 3. wudaće "Wujězdźanskich brošurow", 1979, str. 25
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
  5. Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177
  6. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [285 wobydlerjow, z nich 74 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 47 serbskich dźěći a młodostnych, 134 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Łućo – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
51.3975914.5333
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije