Łućo

Łućo (němsce Merzdorf)^[1] bě wjes we Wojerowskim wokrjesu a sydło gmejny ze samsnym mjenom. W lěće 1978 bu za Bjerwałdsku jamu wotbagrowana.

Wjes ležeše sewjernje Delnjeho Wujězda a južnje Bjerwałda w Hornjołužiskej holi. Na zapadźe ćečeše rěka Sprjewja nimo Łuća a při sewjernej kromje Łućanskich ležownosćow Jamnowska rěčka. Kubło steješe na zapadźe Łuća a kěrchow běše při křižowanišću wosrjedź wsy.

Stawizny

Prěnje historiske naspomnjenje jako Merteinsdorf^[2] pochadźa z lěta 1418. Ležownostne knjejstwo měješe w 17. lětstotku Wujězdźanske a we 18. lětstotku Manjowske ryćerkubło. Posledni wobsedźer ryćerkubła a cyłkownje 336 hektarow bě Georg Gierth, kiž bu přez rólnu reformu po kóncu Druheje swětoweje wójny wuswojeny.^[3]

Hač do lěta 1978 bě Łućo samostatna gmejna, wot 1957 z wjesnymaj dźělomaj Bjerwałd a Šepšecy.

Wobydlerstwo

Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 217 wot cyłkownje 226 Łućanow serbsce.^[4] W cyłej Łućanskej wosadźe chodźachu tehdy 436 wosadnych k serbskej a jenož 38 k němskej spowědźi.^[5]

Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 53 %.^[6]

Stara Łućanska cyrkej (1611–1934)
Nowa cyrkej (1934/35–1977/79)

Wosobiny

Křesćan Leonhardi (1672–1742) – farar, spisaćel; rodźeny we Łuću
Bohačesć Bjedrich Ponich (1761–1826) – farar, załožer Ponichoweje knihownje; 1809–1826 we Łućo
Korla Jan Smoler (1791–1848) – wučer; 1812–1823 we Łuću
Korla Benjamin Hatas (1806–1839) – farar a basnik; rodźeny we Łuću
Jan Arnošt Smoler (1816–1884) – filolog, spisowaćel, nakładnik a organizator narodneho žiwjenja; rodźeny we Łuću

Hlej tež

Lisćina wotbagrowanych wsow we Łužicy

Žórła

Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 178–184, ISBN 978-3-7420-1623-2.

↑ Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch. LND, Budyšin 2008.
↑ Łućo w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
↑ Uhyst. Delni Wujezd. 3. wudaće "Wujězdźanskich brošurow", 1979, str. 25
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑ Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177
↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [285 wobydlerjow, z nich 74 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 47 serbskich dźěći a młodostnych, 134 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkaz

Commons: Łućo – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

51.3975914.5333

Koordinaty: 51° 23′ 51″ S, 14° 32′ 0″ W

[WWOL2008-1] Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch. LND, Budyšin 2008.

[digit-2] Łućo w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)

[3] Uhyst. Delni Wujezd. 3. wudaće "Wujězdźanskich brošurow", 1979, str. 25

[4] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

[5] Arnošt Muka: Statistika Łužiskich Serbow. Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880–1885. Budyšin 1884–86, str. 177

[6] Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249. [285 wobydlerjow, z nich 74 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 30 z pasiwnymi, 47 serbskich dźěći a młodostnych, 134 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]