K wobsahej skočić

Złoty dźećel

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Złoty dźećel
Kćenje złoteho dźećela (Trifolium aureum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Fabales)
swójba: Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba: Mjetelojte kwěty
(Faboideae)
ród: Dźećel[1][2] (Trifolium)
sekcija: Chronosemium
družina: Złoty dźećel
wědomostne mjeno
Trifolium aureum
Poll.
Wobdźěłać
p  d  w

Złoty dźećel (Trifolium aureum) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Złoty dźećel je jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 30 cm.

Stołpik je zrunany abo stupacy.

Łopjena su třiličbne a wobsteja z eliptiskych abo šwižnje jejkojtych łopješkow z dołhosću wot 25 mm.

Wón kćěje wot junija hač do julija. Kćenja su žołte, docpěwaja dołhosć wot 5 hač 7 mm a steja po dwacećoch hač po štyrcećoch w kulojtych abo jejkojtych hłójčkach, kotrež docpěwaja dołhosć wot 1 hač do 1,5 cm. Zwjadnjena krónu njewotpada a je swětłobruna.

Wón rosće na suchich łukach, pućnych kromach, pod kerčinami, we swětłych lěsach; na ćopłych, zwjetša małowapnitych pódach.

Złoty dźećel je we wulkich dźělach Europy rozšěrjeny, ale w juhu jenož w horach. Nimo toho w Kawkazu a Małoaziji.

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 109.
  2. W internetowym słowniku: Klee
  • GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 58 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 322 (němsce)
  • Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
  • Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije