Wulkokwětna rěpnica

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Wulkokwětna rěpnica
Wulkokwětna rěpnica (Oenothera biennis), Ilustracija
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Rosidy
Eurosidy II
rjad: (Myrtales)
swójba: Rěpnicowe rostliny (Onagraceae)
podswójba: Onagroideae
ród: Rěpnica[1][2] (Oenothera)
družina: Wulkokwětna rěpnica
wědomostne mjeno
Oenothera biennis
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Wulkokwětna rěpnica (Oenothera biennis) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wulkokwětna rěpnica je zrunana dwulětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 50 hač do 200 cm.

Čopojty korjeń je čerwjenojty.

Stołpiki su dołhe.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Dołhojte łopjena su wótre, cyłokromne abo rězane a jejkojće-lancetojte. Wone docpěwaja dołhosć wot 8 hač do 15 cm.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot junija hač do septembra. Talerjojte kćenja steja we łopjenowych rozporach, so za čas směrkow puknu a docpěwaja wulkosć wot 3 hač do 8 cm. Štyri krónowe łopješka su z dołhosću wot 3 hač do 6 cm jasnje dlěše hač próškowe łopješka.

Płody a symjenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Symjenja wobsahuja strowy, hojaty wolij z wjacekróć njenasyćenymi tukowymi kisalinami.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na pustych płoninach, na drjebiznowych městnach a na skłoninach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Pochadźa ze sewjerneje Ameriki, ale dźensa je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Podobna družina[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Małokwětna rěpnica ma 2-3,5 wulke kćenja. Krónowe łopješka su krótše abo lědma dlěše hač próškowe łopješka.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 420.
  2. W internetowym słowniku: Nachtkerze

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 116 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 260 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije