Wonjata fijałka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Wonjata fijałka
Wonjata fijałka (Viola odorata)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjadownja: (Rosopsida)
podrjadownja: (Rosidae)
rjad: (Malpighiales)
swójba: Fijałkowe rostliny (Violaceae)
ród: Fijałka[1][2] (Viola)
družina: Wonjata fijałka
wědomostne mjeno
Viola odorata
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Wonjata fijałka (Viola odorata) je rostlina ze swójby fijałkowych rostlinow (Violaceae).

Wopisanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wonjata fijałka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 10 cm. Rostlina nima nadzemski stołpik, ale wotnožki z rozetami.

Łopjena su kulowate hač wutrobo-jejkojte a někak tak dołhe kaž šěroke.

Kćěje wot měrca hač apryla. Wonjace kćenja docpěwaja wulkosć wot 1 hač 2 cm. Wotroha je zwjetša zrunana. Króna je ćmowowioletna, rědko běła abo róžojta.

Kćenja wobsahuja eteriski wolij.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na lěsnych kromach, w žiwych płotach, kerčinach, rěčnych łučinach a parkach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina pochadźa z južneje Europy a dźensa wustupuje w nimale cyłej Europje.

Noty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 124
  2. W internetowym słowniku: Veilchen

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 302 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 234 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije