Wonjata fijałka
| |
| Wonjata fijałka (Viola odorata) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| rjadownja: | (Rosopsida) |
| podrjadownja: | (Rosidae) |
| rjad: | (Malpighiales) |
| swójba: | Fijałkowe rostliny (Violaceae) |
| ród: | Fijałka[1][2] (Viola) |
| družina: | Wonjata fijałka |
| wědomostne mjeno | |
| Viola odorata | |
| L. | |
Wonjata fijałka (Viola odorata) je rostlina ze swójby fijałkowych rostlinow (Violaceae).
Wopisanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wonjata fijałka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 10 cm. Rostlina nima nadzemski stołpik, ale wotnožki z rozetami.
Łopjena su kulowate hač wutrobo-jejkojte a někak tak dołhe kaž šěroke.
Kćěje wot měrca hač apryla. Wonjace kćenja docpěwaja wulkosć wot 1 hač 2 cm. Wotroha je zwjetša zrunana. Króna je ćmowowioletna, rědko běła abo róžojta.
Kćenja wobsahuja eteriski wolij.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na lěsnych kromach, w žiwych płotach, kerčinach, rěčnych łučinach a parkach.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina pochadźa z južneje Europy a dźensa wustupuje w nimale cyłej Europje.
Noty
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 124
- ↑ W internetowym słowniku: Veilchen
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 302 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 234 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)