K wobsahej skočić

Sywny mak

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Sywny mak
Sywny mak (Papaver dubium)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eudikotyledoneny
rjad: (Ranunculales)
swójba: Makowe rostliny (Papaveraceae)
podswójba: Papaveroideae
ród: Mak[1][2] (Papaver)
družina: Sywny mak
wědomostne mjeno
Papaver dubium
L.
Wobdźěłać
p  d  w
Jědojta družina

Sywny mak (Papaver dubium) je rostlina ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae).

Sywny mak je jednolětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 30 hač do 60 cm. Rostlina wobsahuje běłojtu, na powětrje druhdy žołtnjacu mlokowu mězu.

Łopjena su jednoty hač dwójce našćěpane.

Kćěje wot meje hač do julija. Kćenja docpěja wulkosć wot 2 hač do 5 cm. Krónowe łopješka druhdy njesu čorne blečki. Jich stołpiki su přilěhawje kosmate. Próškowe nitki su linealne a njejsu tołše. Próšniki su módrojte.

Kapslowy płód je plecojty, na spódku nahi a dwójce hač štyrikróć tak dołhi kaž šěroki. Wón wobsteji ze štyrjoch do dźesać pěstowych pruhow.

Rosće na žitnych polach, na pućach, na nasypach, na drjebiznowych nasypach a w skałach.

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

  • Mały mak (Papaver argemone) ma kapslowy płód z swětłymi seršćatymi kosmami.
  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 245.
  2. W internetowym słowniku: Mohn
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 194 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 18 (němsce)
  • Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije