Mina Witkojc

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Mina Witkojc w serbskej narodnej drasće (wokoło 1930)
Row Miny Witkojc na Bórkowskim kěrchowje

Mina Witkojc (němsce Anna Wilhelmine Wittke; * 28. meje 1893 w Bórkowach; † 11. nowembra 1975 w Popojcach) bě najwažniša delnjoserbska basnjerka a publicistka.

Žiwjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wona narodźi so nalěto 1893 jako njemandźelska dźowka Marjany Witkojc w Bórkowach,[1] hdźež hač do 1907 šulu wopyta. W lěće 1917 dźěłaše w Berlinje jako słužowna a wot 1918 do 1921 w Bórkowach jako dnjowa dźěłaćerka. Wot 1923 do 1933 běše wona sobudźěłaćerka nowiny Serbski Casnik. W Budyšinje je so wona z Arnoštom Muku a Janom Cyžom zeznajomiła. Dokelž za čas wójny we Łužicy bydlić njesmědźeše, dyrbješe wot 1943 do 1945 do Jarobroda přećahnyć. Wot lěta 1946 bydleše a dźěłaše znowa w Budyšinje jako sobudźěłaćerka Domowiny. Mina Witkojc płaći jako basnjerka, kotraž je serbske sebjewědomje w Delnjej Łužicy znowa wožiwiła. Wona zemrě 11. nowembra 1975 w Popojcach a bu na Bórkowskim kěrchowje pochowana.

Wot lěta 2018 spožči kraj Braniborska kóžde druhe lěto Myto Miny Witkojc za angažement na polu serbskeje rěče.

Twórby[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

W tutym hosćencu bydleše Mina Witkojc
  • Dolnoserbske basni, Budyšin 1925
  • Wěnašk błośańskich kwětkow, Budyšin 1934
  • K swětłu a słyńcu, Berlin 1955
  • Prědne kłoski (sobuawtorka), Berlin 1958
  • Po drogach casnikarki (zběrka prozy, wud.: Kito Lorenc), Budyšin 1964, ISBN 3-7420-0281-3
  • Echo aus dem Spreewald (basnje, wud.: Christiane Piniek, něm. přełožk: Elke Nagel), Budyšin 2001, ISBN 3-7420-1857-4
  • Pśedsłowo k antologiji Jadna z nich jo šołtowka: antologija noweje dolnoserbskeje literatury, Budyšin 1971

Wuznamjenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Mina Witkojc (Wuberk zestajił Kito Lorenc.) Budyšin. Ludowe Nakład. Domowina, 1973.
  • Christiane Piniek: Mina Witkojc, Echo aus dem Spreewald. Bautzen: Domowina-Verlag, 2001.
  • A. Karichowa: Wona jo „swoje“ Blota lubowala. W: Płomjenju 05/2003, str. 20.
  1. Křćenska kniha Borkowskeje wosady, čo. 62/1893

Wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije