Mandlowa wjerba

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Mandlowa wjerba
Mandlowa wjerba (Salix triandra)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Rosidy
Eurosidy I
rjad: (Malpighiales)
swójba: Wjerbowe rostliny (Salicaceae)
ród: Wjerba[1][2](Salix)
družina: Mandlowa wjerba
wědomostne mjeno
Salix triandra
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Mandlowa wjerba (Salix triandra) je rostlina ze swójby wjerbowych rostlinow (Salicaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Mandlowa wjerba je w lěću zeleny, połkulowaty wulki kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1 hač do 4 (6) m. Wona je husto rozhałuzowana.

Hałuzy su žołtozelene hač čerwjenobrune a lochko wotłamaja. Skora starych zdónkow so w platach pušći.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Stołpikate łopjena su dołhojće eliptiske, při čimž najšěrše městno je w srjedźišću. Wone su na kromje sćeńka zubate, na woběmaj bokomaj nahe a docpěwaja dołhosć wot 5 hač do 10 cm a šěrokosć wot hač do 2 cm. Na hornim boku su błyšćace ćmowozelene, mjeztym zo w delnim boku namódreń zelene. Pódlanske łopješka su jěrchenkojte hač połwutrobojte.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot apryla hač do meje. Kćenja su dwudomnje rozšěrjene a so z łopjenami jewja. Micki docpěwaja dołhosć wot 6 hač do 8 cm. Žónske micki su ćeńke. Płódniki su nahe. Jich stołpik je 1/4 hač 1/2 tak dołhe kaž płódnik. Muske kćenja wobsahuja tři próškowe łopješka. Nošne łopješka kćenjow su jednobarbne.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće we łučinowych kerčinach a na rěčnych brjohach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je wot Europy hač do wuchodneje Azije rozšěrjena, při čimž wot płoniny hač do wysokich horow wustupuje.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 544.
  2. W internetowym słowniku: Weide

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 162 (němsce)
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 450 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije