Lěsny zabrij
| |
| Lěsny zabrij (Galeopsis bifida) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Asteridy Euasteridy I | |
| rjad: | (Lamiales) |
| swójba: | Cycawkowe rostliny (Lamiaceae) |
| podswójba: | Lamioideae |
| ród: | Zabrij[1] (Galeopsis) |
| družina: | Lěsny zabij |
| wědomostne mjeno | |
| Galeopsis bifida | |
| (Boenn.) Fries | |
Lěsny zabrij (Galeopsis bifida) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).
Wopisanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Lěsny zabrij docpěwa wysokosć wot 20 hač 60 cm.
Stołpik je na kolenkach sylnje stołstnjeny a wotstejo seršćaće kosmaty.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Łopjena su jejkojte-lancetojte a zubate.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot junija hač oktobra. Kwětnistwo njese žołtohłójčkowe žałzowe kosmy abo je bjezžałzowe. Króna docpěwa dołhosć wot 10 hač 15 mm a je blědojće čerwjena. Krónowe delnja hubka njese dołhojte, zwjetša jednobarbne srjedźne lapy.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na rolach, hólnišćach, lěsnych kromach a mylenych tymjenjach. Pase so wapna.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina w Europje rozšěrjena.
Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Noty
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 624.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 242 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
