Lěsna škripina
| |
| Lěsna škripina (Scirpus sylvaticus) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Monokotyledony Commelinidy | |
| rjad: | (Poales) |
| swójba: | Cachorowe rostliny (Cyperaceae) |
| ród: | Škripina[1][2] |
| družina: | Lěsna škripina |
| wědomostne mjeno | |
| Scirpus sylvaticus | |
| L. | |
Lěsna škripina (Scirpus sylvaticus) je rostlina ze swójby cachorowych rostlinow (Cyperaceae). Dalše serbske mjeno je lěsna syć.
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Lěsna škripina je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 30 hač do 100 cm. Rostlina wutwori tež njekćějace kiješki.
Stołpik je třhranity.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Płone, błyšćace zelene łopjena su na kromje hrube a docpěwaja dołhosć wot 1 m a šěrokosć wot 2 cm.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot meje hač do julija. Kćenja steja w sylnje rozhałuzowanym, hač 20 cm šěrokim, wot wysokich łopješkow přesahowacym kwětnistwje, při čimž małke, jejkojte, načorń zelene kłóski wutworja čumpate kłosy.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na mokrych łukach, na lěsnych bahnach a na hatnych kromach. Preferuje chłódne pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 505.
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 599.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 408 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 440 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
